“ဒို႔မ်ား အိမ္ျပန္ၾကတာ အေကာင္းဆံုး”

 ယာယီပတ္စပို႔နဲ႔ ၀တ္ပါမစ္ လုပ္ထားတယ္၊ လုပ္ငန္းရွင္မတူ ဘူးဆိုၿပီး ထိုင္းပုလိပ္ ဖမ္းတာပဲ။ MOU (ႏွစ္ႏိုင္ ငံအစိုးရ သေဘာတူ ညီခ်က္) အရ ထိုင္းႏိုင္ငံေတာင္ပိုင္း ဖူးခက္ၿမိဳ႕မွာ ပန္းရံအလုပ္လုပ္ဖို႔ ျမန္မာေတြ ၀င္လာၾကတယ္၊ အလုပ္လုပ္ခြင့္ ၀တ္ပါမစ္ ေလွ်ာက္ထားတယ္။ အလုပ္မလုပ္ေသးပဲ ေစာင့္ေနၾကတယ္။ ပုလိပ္ေတြ ေရာက္လာၿပီး အလုပ္သမားေတြကို အလုပ္လုပ္တဲ့ ပစၥည္း ကိုင္ေစၿပီး ဓါတ္ပံု ရိုက္တယ္။ ၀တ္ ပါမစ္ မရွိပဲနဲ႔ အလုပ္လုပ္လို႔ ဆိုၿပီးေတာ့ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြကို အခ်ဳပ္ခန္းထဲ ထည့္ထားလိုက္ တယ္။ 
  MOU နဲ ့ေရာက္လာတဲ့ ေနရပ္ရင္းမွာ က်ပ္ေငြ ငါးသိန္းမွ ခုနစ္သိန္းအထိ အကုန္အက်ခံၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံ အတြင္းကို ၀င္ေရာက္လာခဲ့သူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ထိုင္းဘက္ကို ေရာက္ေတာ့  အနည္းဆံုး တစ္ႏွစ္ကေန ၂ႏွစ္ အထိ လုပ္ကိုင္ၿပီး ေတာ့ ဘတ္ေငြ တစ္ေသာင္းေက်ာ္ ေပးဆပ္ၿပီးမွ အျခားေနရာေတြကို ထြက္သြား ခြင့္ ရရွိမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
       MOU နဲ ့လာတဲ့အလုပ္သမားေတြအနက္ ေဆာက္လုပ္ေရးျငမ္းစင္က ျပဳတ္က်လို ့ေျခလက္ က်ိဳးတဲ့
သူ၊ ေသဆံုးတဲ့သူနဲ ့ဒဏ္ရာရရွိသူေတြ ရွိၾကပါတယ္။ နယ္စပ္မွာ ခ်ဳပ္ဆိုတဲ့ စာခ်ဳပ္နဲ႔ ခိုင္ေစတဲ့ အလုပ္အ
မ်ိဳးအစား မတူညီျခင္းနဲ ့သတ္မွတ္ေစ်းႏုန္း မေပးျခင္းတို႔ေၾကာင့္ လြတ္ရာ ကၽြတ္ရာကို ထြက္ေျပးသြားၾက
တဲ့ အလုပ္သမားေတြလည္း ဒုနဲ ့ေဒးပါ။
   MOU နဲ ့ ထိုင္းႏိုင္ကို ဘယ္ေလာက္အထိ ပို႔လိုက္ၿပီးလဲဆိုတာကို ျမန္မာအစိုးရသာ သိမွာျဖစ္ပါတယ္။ ေရႊလုပ္သားဂ်ာနယ္က သိတာကေတာ့ MOU နဲ ့လာတဲ့ အလုပ္သမားေတြ အနက္ အေၾကြးေက်လို႔ မိမိ  ပတ္စပို႔ကို မိမိကိုင္ေဆာင္ၿပီးေတာ့ မိမိေနလိုတဲ့ အရပ္နဲ ့မိမိလုပ္လိုတဲ့ အလုပ္မွာ လုပ္ေနရတဲ့ ျမန္မာ အလုပ္သမားရယ္လို႔ တစ္ေယာက္မွ မေတြ႔ဖူးေသးပါ။
  ထိုင္းမွာ က်င့္သံုးေနတဲ့ အလုပ္သမားဥပေဒဆိုတာ ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြကို ႏွိပ္ကြပ္၊ လုပ္ငန္း ရွင္ေတြကို ကာကြယ္။ ထိုင္းပုလိပ္ေတြ လုပ္ခ်င္သလိုလုပ္ခြင့္ ေပးထားတဲ့ ဥပေဒပဲျဖစ္တယ္။ ႏိုင္ငံတကာ အဖြဲ႔ အစည္းေတြဆုိတာလည္း အစီရင္ခံစာထုတ္တယ္။ ဘန္ေကာက္ အေျခစိုက္ ျမန္မာသံရံုးဆိုတာလည္း သိၾကတဲ့အတိုင္းပဲ။မ်ားမ်ားစားစားမလုပ္ႏိုင္။  အင္ဂ်ီအိုဆိုတာလည္း ထိုင္းအလုပ္သမား ဥပေဒ ကို ဆံခ်ည္ တစ္မွ်င္မွ် မေက်ာ္ႏိုင္ပါ။
ျမန္မာအလုပ္သမား ဆိုတာ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ လုပ္ခ်င္တုိင္း လုပ္လို႔ရတဲ့ လူတန္းစားတစ္ရပ္ျဖစ္ေနတယ္။ ခိုင္းၿပီးေငြမေပးလည္းရတယ္၊ အဓမၼက်င့္လိုက္လဲ ဘာမွ ျပႆနာမတက္၊ သတ္ပစ္လို႔လည္း ေထာင္မက်။ ထိုင္းမွာျမန္မာေတြ အရိုး ေတာင္လိုပံုခဲ့ၿပီး။ ျမန္မာသမီးပ်ိဳေတြက်တဲ့မ်က္ရည္က ေက်ာက္ဖရားျမစ္ ထဲမွာ အျပည့္။
 ျမန္မာအလုပ္သမားေတြကို ထိထိေရာက္ေရာက္ ကူညီႏိုင္တဲ့အဖြဲ႔ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ ယခင္လည္း မရွိသလို ယခုလည္း မရွိသကဲ့သို႔ ေနာင္လည္းရွိလာမည္မဟုတ္ပါ။
  ေရနစ္ျမဳပ္လို႔၊ အစုလိုက္အၿပံဳလိုက္ လူကုန္ကူးခံရလို႔၊ အေရအတြက္အမ်ားႀကီး ကားတိုက္ခံရလို႔ လူေတြ
အရမ္း စိတ္၀င္စားတဲ့ အေရးေပၚအေျခအေနေတြ ေပၚရင္ ခဏေလးလာၿပီးေတာ့ ေလာကြတ္လုပ္ၾကမယ္၊
ဓါတ္ပံုရိုက္ၾကမယ္။ ၿပီးေတာ့ ေမ့ေလေတာ့သတည္းပဲ။ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြမွာ ခံၿပီးရင္းခံေရာပဲ။
   ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ ေရႀကီးတုန္းက ၾကည့္ေလ… ၀တ္လိတ္ခင္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း မွာဖြင့္လွစ္ထားတဲ့ ကယ္ဆယ္ေရး စခန္းမွာ ထိုင္းအလုပ္သမား ဒု၀န္ႀကီးက ျမန္မာသံမွဴးႀကီးကို ေျပာတယ္။ အလုပ္သမားေတြ
ကို ယာယီပတ္စပို ့ထုတ္ေပးပါ။ ထိုင္းဘက္က ၀တ္ပါမစ္နဲ ့ျပည္၀င္ခြင့္ခ်က္ခ်င္း လုပ္ေပးမယ္တဲ့။ ျမန္မာ သံရံုးက ရာခ်ီတဲ့ စာအုပ္ေတြ၊ ေရေဘးသင့္ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြကို အခမဲ့ထုတ္ေပးခဲ့ေပမယ့္ ထိုင္းအစိုးရဘက္က ယေန ့တိုင္ဘာမွလုပ္မေပးခဲ့ပါ။
ေနာက္ဆံုးစိတ္ပ်က္စရာ အေကာင္းဆံုး တစ္ခုကေတာ့ ႏွစ္ႏိုင္ငံအစိုးရတို႔ က ၂၀၁၂ ခု ဇန္န၀ါရီလဆန္း က
တည္းက ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္း ၅ ေနရာမွာ ယာယီပတ္စပို႔ ရံုးဖြင့္ၿပီးေတာ့လုပ္မယ္။ အလုပ္ရံုေတြအထိ သြားၿပီး ေတာ့ လုပ္ေပးမယ္လုိ႔ေျပာခဲ့တယ္။ ခုထိ ႏိုင္ငံအတြင္းမွာ ပတ္စပို ့မထုတ္ေပးႏိုင္ေသးပါ။
      အစိုးရေတြလည္း ကတိမတည္ၾက၊ အင္ဂ်ီအိုလည္း မလုပ္ႏိုင္၊ ထိုင္းပုလိပ္နဲ ့ထိုင္းလုပ္ငန္းရွင္ေတြ အႏိုင္ က်င့္ခ်င္တိုင္းက်င့္ေနတာကို တာရွည္မခံရေအာင္….. ေက်းကၽြန္းသဖြယ္ ပင္ပင္ပန္းပန္း လုပ္ကိုင္ၿပီး မွ ရရွိ လာတဲ့ ပိုက္ဆံေတြကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ စုေဆာင္းၿပီး ေနရပ္ရင္းအမိ ျမန္မာျပည္ကို ျပန္ျခင္းကသာ လွ်င္လံုၿခံဳတဲ့ဘ၀ ျဖစ္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။
ျမန္မာျပည္ဆိုတာ ယခုအခါ စစ္အာဏာရွင္စံနစ္ကလည္း တျဖည္းျဖည္း ရုတ္သိမ္းလာၿပီ။ ျပည္ပ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈ ေတြကလည္း အလုအယက္ တိုး၀င္လာေနၾကၿပီမို႔ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္း ေကာင္းေတြ ပြင္းလင္းခါစ ျဖစ္ေနၿပီမို႔ပါခင္ဗ်ား။
                                                                                                          ေက်ာ္ေသာင္း