Sunday 31 March 2013
Friday 29 March 2013
“ပတ္စပို႔စာအုပ္ကိုျပန္ေပးဆြဲ”
၂၀၁၃ မတ္လ၂၉ျမတ္ညိဳ(အလြတ္သတင္းေထာက္)
ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ဖက္ကဆင္ ၉၅ လမ္း စြယ္ဖစၥဖစ္ အျပာတိုက္တြင္ေနထိုင္သည့္ အလုပ္သမားတစ္ဦး ကမိမိ၏ ပတ္စပို႔ စာအုပ္အား ျပန္ေပးဆြဲခံထားရေၾကာင္း ေျပာသည္။
ၿပီးခဲ့သည့္ မတ္လ ၂၄ ရက္ေန႔ ေန႔လည္ပိုင္းက ကိုသန္းေဇၚေဌး ညဆိုင္းအလုပ္လုပ္သျဖင့္ ေနလည္ဘက္ အိပ္ေမာက်ေနစဥ္ ပိုက္ဆံအိပ္၊ လက္ကိုင္ဖုန္းႏွင့္ ပတ္စပို႔တို႔ ခိုးယူခံခဲ့ရသည္။
ကိုသန္းေဇၚေဌးက “က်ေနာ္တို႔ေနတဲ့ ေနရာနားမွာ ကုန္စံုဆိုင္ ေရာင္းတဲ့ထိုင္းလူမ်ိဳးရွိတယ္ေလ။ သူက ဒီေန ့မနက္က ေမး တယ္။ မင္း ပတ္စပို႔ေပ်ာက္သြားတယ္မနား၊ ပိုက္ဆံသံုးေထာင္
ေပးခဲ့၊ေနာက္ေန ့ပတ္စပို႔လာယူတဲ့။ က်ေနာ္တို႔ အေျခအေနက ဒီလိုဗ်" ဟုေျပာသည္။
အုန္းႏြဲ႔ အလုပ္သမားစာၾကည့္တိုက္မွ ကိုတင့္က “ဒီလိုျဖစ္တာ ဒီတစ္ေယာက္ပါဆိုရင္ ၈ ေယာက္ရွိၿပီ၊ပတ္စပို႔ ကိုခိုးတယ္၊ ႏိႈက္တယ္၊ ဘတ္ ၃၀၀၀ ေပးမွ ပတ္စပို႔စာ အုပ္ကိုျပန္ေပးတယ္၊ ထိထိေရာက္အေရးမယူႏိုင္ရင္ ဒီထက္ ပိုဆိုးဖို႔ရွိတယ္”ဟုေျပာသည္။
ထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားအဖြဲ႔ကလည္း ရာဇ၀တ္မႈျဖစ္ေနသျဖင့္ ကူညီေပးႏိုင္မည့္ ထိုင္းအင္
ဂ်ီအို အဖြဲ႔အစည္းႀကီးမ်ားႏွင့္ ျမန္မာသံရံုးတို႔သို႔ အသိေပး အေၾကာင္းၾကားခဲ့ေၾကာင္း သိရွိရသည္။
Monday 25 March 2013
“အင္အားႀကီးသူတို႔ သတ္ပစ္ခ်င္ေအာင္ မုန္းတီးေစႏိုင္တဲ့လုပ္ငန္းကိုကၽြႏ္ုပ္တို႔ဘာေၾကာင့္လုပ္ကိုင္ေနၾက သလဲ”
ေက်ာ္ေသာင္း
ေခတ္ေကာင္းတုန္းပညာရွာ ေခတ္ပ်က္တုန္း စီပြား ရွာ တဲ့။ ငယ္ငယ္ကၾကားဖူးတဲ့စကား။ ယခုေကာ. ……
ေခတ္ပ်က္ႀကီးမွတကယ့္ေခတ္ပ်က္ႀကီး။ ေခတ္ပ်က္တဲ့အထဲ အေနာက္တိုင္းယဥ္ေက်းမႈ လႊမ္းမိုးခံေနရတဲ့အေရွ႕ေတာင္အာရွတိုက္ ရဲ႕အရွိန္ အဟုန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ တိုးတက္ေနတဲ့စီးပြားေရး။ ထို အထဲ စာရိတၱလည္း မြဲ၊ ပညာလည္းမြဲ၊ အရင္းအႏွီး လည္းမြဲ၊ အီသီယိုပီးယီးယားနဲ ့နံပါတ္တူ နီးပါ ျမန္ မာႏိုင္ငံ။
ဒီႏိုင္ငံမွာ ႏွစ္ေပါင္း၆၀ ေလာက္အာဏာရွင္ စနစ္ ကထြန္းကားခဲ့ေတာ့လူတိုင္းနီးပါး တို႔ရဲ႕ရိုး တြင္းျခင္ ဆီထဲမွာ ဘယ္နည္းနဲ႔ရရ ဆိုတဲ့ သူခိုးစိတ္က စြဲေန ခဲ့ၿပီ။ မိမိရဲ႕လုပ္ရပ္ကို တရားသည္ မတရားသည္၊ လုပ္သင့္မလုပ္သင့္ မစဥ္းစားၾကေတာ့ပဲ ျမတ္ရင္၊ ရရင္ၿပီးေရာ့ဆိုတဲ့ အဓမၼ၀ါဒေတြနဲ႔ ထမင္းရွာစားခဲ့ၾက တယ္။ ၉၀ ရာခိုင္းႏုန္းေလာက္ေသာ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြပါလို႔ ေျပာဖို႔ေတာင္ ရွက္ဖြယ္ လိလိျဖစ္ေနရတယ္။
အသိဉာဏ္တုံး လူညြန္႔တုံး၊ ေပးတာယူ၊ ခိုင္းတာလုပ္၊ ခံမေျပာနဲ ့။ အမိန္႔မေပးရင္ ဘာမွမလုပ္။
အထက္ကအမိန္႔ေပးရင္ မစင္ပံု ေမွာက္လွ်က္ ဒိုက္ထိုးတဲ့ ေခတ္ဆိုးေခတ္ယုတ္ကို ျဖတ္သန္းခဲ့ရတာ
ေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ သူတပါး ကၽြန္ျဖစ္ေနခဲ့ၾကရတာ။
၁၈ ရာစုမွာ လက္နက္အင္အားႀကီးမားတဲ့ ႏိုင္ငံက အားအားခ်ိနဲတဲ့ႏိုင္ငံေတြကို သိမ္းပိုက္ၿပီး ကၽြန္
ျပဳတယ္။ ၁၉ ရာစုနဲ႔ ၂၀ ရာစုကိုေရာက္လာေတာ့ ေပၚလစီေကာင္းတဲ့ တိုင္းျပည္က ခ်မ္းသာတိုးတက္လာ
တယ္။ ၁၉၅၀ ၀န္က်င္တုန္းက မဲေဆာက္က ထိုင္းလူမ်ိဳးေတြ ကားကိုမျမင္ဖူးလို႔ ျမ၀တီဘက္က ကားကို လွမ္းၾကည့္ခဲ့ၾကရတယ္။ ခုေတာ့ ႏိုင္ငံကို လာသိမ္းစရာမလိုပဲ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ သံုးသန္းေက်ာ္ေလာက္ ထိုင္းကိုလာၿပီးေတာ့ ကၽြန္ခံရတဲ့အဆင့္ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။
၁၉၉၅ ေနာက္ပိုင္းေလာက္မွာထိုင္းအစိုးရ ဟာ ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြ ကို တရား ၀င္ေနထိုင္အလုပ္လုပ္ကိုင္ခြင့္(ဘတ္)လုပ္ေပးခဲ့ တယ္။ ဒီအက်ိဳးအျမတ္ကို သိရွိလာခဲ့တဲ့ ထိုင္းအစိုးရ ဟာ ၂၀၀၀ ျပည္လြန္ႏွစ္ေတြေရာက္ေတာ့ ယာယီ ပတ္စပို႔နဲ ့အလုပ္လုပ္ကိုင္ခြင့္ work permit ဆိုၿပီး ယခင္ (ဘတ္)ထက္ ကုန္က်ေငြ၂ဆမွ ၄လအထိ အကုန္အက်မ်ားတဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္ကို ျမန္မာအစိုးရ နဲ ့ပူးေပါင္း လုပ္ကိုင္ခဲ့တယ္။
၂၀၀၅-၂၀၀၆ ေလာက္ကစၿပီးေတာ့ ႏွစ္ႏိုင္ငံ အစိုးရ နားလည္မႈစာခၽြန္လႊာMOU ကို အင္တိုက္
အားတိုက္ လုပ္ကိုင္လာခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီမွာ တရားမ၀င္ လူပြဲစားေတြ၊ လူကုန္ကူးသူေတြ အကုန္လံုးဟာ
ထိုင္းနဲ႔ ျမန္မာအာဏာေတြပိုင္ေတြနဲ႔ ေပါင္းၿပီးေတာ့ တရား၀င္လူကုန္ကူးေတာ့တာပါပဲ။
တရားမ၀င္လူကုန္ကူးခံထားရသူကို က်ေနာ္တို႔က ထိုင္းအစိုးရလူကုန္ကူးမႈတိုက္ဖ်က္ေရးအဖြဲ႔
ေတြနဲ ့ပူးေပါင္းၿပီးေတာ့ ကယ္ထုတ္လို႔ ေခ်မႈန္းလို႔ရပါတယ္။ MOUနဲ႔တရား၀င္လူကုန္ကူးထားတာက် ေတာ့ အဲဒီလိုလုပ္လို႔မရေတာ့ဘူး။ G to G လို႔ေခၚတဲ့ အစုိးရအခ်င္းခ်င္း လုပ္ထားတာျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့အကာ အကြယ္ကိုယူၿပီး တရား၀င္လူကုန္ကူးသူေတြဟာ စီးပြားေရး ေသာင္းက်န္းၾကေတာ့တာပဲ။
တရား၀င္လူကုန္ကူးခြင့္ MOU လိုင္စင္ယူထားၾကသူေတြဟာ ထိုင္းနဲ႔ ျမန္မာအစိုးရ တို႔ဘက္က
အလုပ္သမားနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ လုပ္ကိုင္ခြင့္အျပည့္ရွိသူေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းၿပီးေတာ့ ဥပေဒကိုလက္တစ္လံုးျခား
မဟုတ္ပဲ ေတာင္တစ္လံုးျခား လုပ္ကိုင္လာၾကတာကို ေတြ႔ျမင္လာရပါတယ္။
ျမန္မာအလုပ္သမားေရးအရာရွိ၊ ထိုင္းအလုပ္သမားေရးအရာရွိနဲ ့MOU ကုမၸဏီပိုင္ရွင္ေတြဟာ
ထိုင္းႏိုင္ငံဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕နဲ ့အျခားေနရာေတြမွာစာခ်ဳပ္ပါစည္းကမ္းအတိုင္းမဟုတ္ပဲဘတ္ေငြ ႏွစ္ေသာင္း
ေက်ာ္ျဖတ္ခံေနရသူေတြ၊ အခ်ိန္ပိုလုပ္ေပးေနရတာေတြ၊ ျငမ္းစင္ေပၚကျပဳတ္က်လို႔ လက္က်ိဳးေျခက်ိဳးေတြ၊
ေသသြားသူေတြ၊ မ်က္လံုးကမ္းသြားသူေတြ၊ လက္ျပတ္ ေျချပတ္ေတြ တစ္ပံုႀကီးရွိတာကို ခုထိ တစ္ခုမွ ေျဖ
ရွင္းေပးတာမရွိဘူး။
ျမန္မာအစိုးရက MOU ကုမၸဏီေတြကို အလုပ္သမား တစ္ေယာက္အတြက္ က်ပ္ေငြ တစ္သိန္း
ထက္ပိုမယူရလို႔ သတ္မွတ္ထားသလို၊ ထိုင္းအစိုးရကလည္း ဘတ္ေငြ တစ္ေသာင္းထက္ အပိုမယူရလို႔
တရား၀င္ စည္းကမ္းသတ္မွတ္ထားၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္းကို တစ္သိန္းထက္မနည္းေရာက္ေန
ရွိေနၾကၿပီးျဖစ္တဲ့ MOU အလုပ္သမားတိုင္းကိုေမးၾကည့္ပါ။ ဘယ္ေလာက္ေပးရသလဲဆိုတာ သိပါလိမ့္မယ္။
ဘယ္ေလာက္အထိ အတင့္ရဲလာၾကသလဲဆိုရင္ ဒီမန္းလို႔ေခၚတဲ့ အလုပ္သမားေခၚစာအတု၊
ေက်ာက္လံုးႀကီးမွာ စာခ်ဳပ္မွာလက္မွတ္ထိုးစရာမလို၊ ကုန္ကုန္ေျပာလိုက္မယ္။ လက္မွတ္ထိုးစရာမလိုပဲ
MOU ပတ္စပို႔ေတြ ရာခ်ီၿပီး လုပ္လို႔ရတဲ့ အဆင့္အထိ ျဖစ္လာတာကေတာ့ အလြန္စိတ္ပ်က္ဖြယ္ရာျဖစ္ပါ
တယ္။ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ဆိုတာက ဒီေလာက္အထိ ပစၥလက္ခတ္ျဖစ္သြားသင့္သလား?။ ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္
စာအုပ္စာတမ္းက ဒီေလာက္အထိ စီးပြားေရး ေသာင္းက်န္းခြင့္ျပဳထားၿပီးလား။
က်ေနာ္တို႔ MAT အဖြဲ႔သားေတြဟာ လူကုန္ကူးခံရသူေတြကို ကယ္ထုတ္ေတာ့ ထိုင္းလုပ္ငန္းရွင္ေတြ
နဲ႔ ပြဲစားေတြက ပစ္သတ္ခ်င္ၾကတယ္။ တရား၀င္လူကုန္ကူးေနၾကတဲ့ MOU ကိစၥေတြကို သြားကူညီေတာ့
လည္း “MAT၀င္ရႈတ္တယ္” ဆိုၿပီး ျမန္မာနဲ႔ထိုင္း အလုပ္သမားအရာရွိေတြက စိတ္ဆိုးၾကျပန္တယ္။
ျမန္မာအစိုးရ ကိုယ္တိုင္က မတရားခံေနရတဲ့ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြအတြက္ ထိထိေရာက္ေရာက္
မာမာဆာဆာ အကာအကြယ္မေပးႏိုင္သေရြ႕ေတာ့ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြအတြက္ လံုၿခံဳစိတ္ခ်ရတဲ့ လူ သားအျဖစ္ကို ရရွိဖို႔ မလြယ္ပါ။ ၀ယ္ထားတဲ့ ခိုင္းႏြားတစ္ေကာင္ထက္ ဆိုး၀ါးေနမွာပါ။
က်ေနာ္တို႔ကို တရား၀င္လူကုန္ကူးေနတဲ့MOU ကုမၸဏီေတြေကာ တရားမ၀င္လူကုန္ကူးသူေတြပါ “သတ္ပစ္ခ်င္ေအာင္ မုန္းတီးေစႏိုင္တဲ့လုပ္ငန္းကို ကၽြႏ္ုတို႔ ဘာေၾကာင့္လုပ္ကိုင္ေနၾက သလဲ”၊ ေငြအား၊ အာဏာအားႀကီးတဲ့ လူကုန္ကူးသူေတြ မတရား လုပ္ထားၾက တာေတြကို၊ ဘာေၾကာင့္ ေဖၚထုတ္အေရးယူေ နၾကသလဲ။ ေက်ာက္နံရံကို ေခါင္းနဲ႔သြားေဆာင့္သလိုျဖစ္ေနသလား?။
ရံုးကိုစံုစမ္း၊ လူေနရာကိုစံုစမ္းၿပီး ပစ္သတ္ဖို႔ႀကံစည္ခံခဲ့ရတာကိုေတာင္ ဘာေၾကာင့္ က်ေနာ္
တို႔ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ခ်င္ရတာလဲ? အႏၱရာယ္မ်ားၿပီး အကာအကြယ္လည္းမရွိ၊ လစာလည္းမရွိပဲ က်ေနာ္တို႔ MAT အဖြဲ႔သားေတြ၊ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာမ်ား လုပ္ႏိုင္မလဲ? လို႔ လူကုန္ကူးသူေတြက ေစာင့္ၾကည့္ေနမွာေတာ့အမွန္ပဲ။ ။
ေခတ္ပ်က္ႀကီးမွတကယ့္ေခတ္ပ်က္ႀကီး။ ေခတ္ပ်က္တဲ့အထဲ အေနာက္တိုင္းယဥ္ေက်းမႈ လႊမ္းမိုးခံေနရတဲ့အေရွ႕ေတာင္အာရွတိုက္ ရဲ႕အရွိန္ အဟုန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ တိုးတက္ေနတဲ့စီးပြားေရး။ ထို အထဲ စာရိတၱလည္း မြဲ၊ ပညာလည္းမြဲ၊ အရင္းအႏွီး လည္းမြဲ၊ အီသီယိုပီးယီးယားနဲ ့နံပါတ္တူ နီးပါ ျမန္ မာႏိုင္ငံ။
ဒီႏိုင္ငံမွာ ႏွစ္ေပါင္း၆၀ ေလာက္အာဏာရွင္ စနစ္ ကထြန္းကားခဲ့ေတာ့လူတိုင္းနီးပါး တို႔ရဲ႕ရိုး တြင္းျခင္ ဆီထဲမွာ ဘယ္နည္းနဲ႔ရရ ဆိုတဲ့ သူခိုးစိတ္က စြဲေန ခဲ့ၿပီ။ မိမိရဲ႕လုပ္ရပ္ကို တရားသည္ မတရားသည္၊ လုပ္သင့္မလုပ္သင့္ မစဥ္းစားၾကေတာ့ပဲ ျမတ္ရင္၊ ရရင္ၿပီးေရာ့ဆိုတဲ့ အဓမၼ၀ါဒေတြနဲ႔ ထမင္းရွာစားခဲ့ၾက တယ္။ ၉၀ ရာခိုင္းႏုန္းေလာက္ေသာ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြပါလို႔ ေျပာဖို႔ေတာင္ ရွက္ဖြယ္ လိလိျဖစ္ေနရတယ္။
အသိဉာဏ္တုံး လူညြန္႔တုံး၊ ေပးတာယူ၊ ခိုင္းတာလုပ္၊ ခံမေျပာနဲ ့။ အမိန္႔မေပးရင္ ဘာမွမလုပ္။
အထက္ကအမိန္႔ေပးရင္ မစင္ပံု ေမွာက္လွ်က္ ဒိုက္ထိုးတဲ့ ေခတ္ဆိုးေခတ္ယုတ္ကို ျဖတ္သန္းခဲ့ရတာ
ေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ သူတပါး ကၽြန္ျဖစ္ေနခဲ့ၾကရတာ။
၁၈ ရာစုမွာ လက္နက္အင္အားႀကီးမားတဲ့ ႏိုင္ငံက အားအားခ်ိနဲတဲ့ႏိုင္ငံေတြကို သိမ္းပိုက္ၿပီး ကၽြန္
ျပဳတယ္။ ၁၉ ရာစုနဲ႔ ၂၀ ရာစုကိုေရာက္လာေတာ့ ေပၚလစီေကာင္းတဲ့ တိုင္းျပည္က ခ်မ္းသာတိုးတက္လာ
တယ္။ ၁၉၅၀ ၀န္က်င္တုန္းက မဲေဆာက္က ထိုင္းလူမ်ိဳးေတြ ကားကိုမျမင္ဖူးလို႔ ျမ၀တီဘက္က ကားကို လွမ္းၾကည့္ခဲ့ၾကရတယ္။ ခုေတာ့ ႏိုင္ငံကို လာသိမ္းစရာမလိုပဲ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ သံုးသန္းေက်ာ္ေလာက္ ထိုင္းကိုလာၿပီးေတာ့ ကၽြန္ခံရတဲ့အဆင့္ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။
၁၉၉၅ ေနာက္ပိုင္းေလာက္မွာထိုင္းအစိုးရ ဟာ ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြ ကို တရား ၀င္ေနထိုင္အလုပ္လုပ္ကိုင္ခြင့္(ဘတ္)လုပ္ေပးခဲ့ တယ္။ ဒီအက်ိဳးအျမတ္ကို သိရွိလာခဲ့တဲ့ ထိုင္းအစိုးရ ဟာ ၂၀၀၀ ျပည္လြန္ႏွစ္ေတြေရာက္ေတာ့ ယာယီ ပတ္စပို႔နဲ ့အလုပ္လုပ္ကိုင္ခြင့္ work permit ဆိုၿပီး ယခင္ (ဘတ္)ထက္ ကုန္က်ေငြ၂ဆမွ ၄လအထိ အကုန္အက်မ်ားတဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္ကို ျမန္မာအစိုးရ နဲ ့ပူးေပါင္း လုပ္ကိုင္ခဲ့တယ္။
၂၀၀၅-၂၀၀၆ ေလာက္ကစၿပီးေတာ့ ႏွစ္ႏိုင္ငံ အစိုးရ နားလည္မႈစာခၽြန္လႊာMOU ကို အင္တိုက္
အားတိုက္ လုပ္ကိုင္လာခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီမွာ တရားမ၀င္ လူပြဲစားေတြ၊ လူကုန္ကူးသူေတြ အကုန္လံုးဟာ
ထိုင္းနဲ႔ ျမန္မာအာဏာေတြပိုင္ေတြနဲ႔ ေပါင္းၿပီးေတာ့ တရား၀င္လူကုန္ကူးေတာ့တာပါပဲ။
တရားမ၀င္လူကုန္ကူးခံထားရသူကို က်ေနာ္တို႔က ထိုင္းအစိုးရလူကုန္ကူးမႈတိုက္ဖ်က္ေရးအဖြဲ႔
ေတြနဲ ့ပူးေပါင္းၿပီးေတာ့ ကယ္ထုတ္လို႔ ေခ်မႈန္းလို႔ရပါတယ္။ MOUနဲ႔တရား၀င္လူကုန္ကူးထားတာက် ေတာ့ အဲဒီလိုလုပ္လို႔မရေတာ့ဘူး။ G to G လို႔ေခၚတဲ့ အစုိးရအခ်င္းခ်င္း လုပ္ထားတာျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့အကာ အကြယ္ကိုယူၿပီး တရား၀င္လူကုန္ကူးသူေတြဟာ စီးပြားေရး ေသာင္းက်န္းၾကေတာ့တာပဲ။
တရား၀င္လူကုန္ကူးခြင့္ MOU လိုင္စင္ယူထားၾကသူေတြဟာ ထိုင္းနဲ႔ ျမန္မာအစိုးရ တို႔ဘက္က
အလုပ္သမားနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ လုပ္ကိုင္ခြင့္အျပည့္ရွိသူေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းၿပီးေတာ့ ဥပေဒကိုလက္တစ္လံုးျခား
မဟုတ္ပဲ ေတာင္တစ္လံုးျခား လုပ္ကိုင္လာၾကတာကို ေတြ႔ျမင္လာရပါတယ္။
ျမန္မာအလုပ္သမားေရးအရာရွိ၊ ထိုင္းအလုပ္သမားေရးအရာရွိနဲ ့MOU ကုမၸဏီပိုင္ရွင္ေတြဟာ
ထိုင္းႏိုင္ငံဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕နဲ ့အျခားေနရာေတြမွာစာခ်ဳပ္ပါစည္းကမ္းအတိုင္းမဟုတ္ပဲဘတ္ေငြ ႏွစ္ေသာင္း
ေက်ာ္ျဖတ္ခံေနရသူေတြ၊ အခ်ိန္ပိုလုပ္ေပးေနရတာေတြ၊ ျငမ္းစင္ေပၚကျပဳတ္က်လို႔ လက္က်ိဳးေျခက်ိဳးေတြ၊
ေသသြားသူေတြ၊ မ်က္လံုးကမ္းသြားသူေတြ၊ လက္ျပတ္ ေျချပတ္ေတြ တစ္ပံုႀကီးရွိတာကို ခုထိ တစ္ခုမွ ေျဖ
ရွင္းေပးတာမရွိဘူး။
ျမန္မာအစိုးရက MOU ကုမၸဏီေတြကို အလုပ္သမား တစ္ေယာက္အတြက္ က်ပ္ေငြ တစ္သိန္း
ထက္ပိုမယူရလို႔ သတ္မွတ္ထားသလို၊ ထိုင္းအစိုးရကလည္း ဘတ္ေငြ တစ္ေသာင္းထက္ အပိုမယူရလို႔
တရား၀င္ စည္းကမ္းသတ္မွတ္ထားၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္းကို တစ္သိန္းထက္မနည္းေရာက္ေန
ရွိေနၾကၿပီးျဖစ္တဲ့ MOU အလုပ္သမားတိုင္းကိုေမးၾကည့္ပါ။ ဘယ္ေလာက္ေပးရသလဲဆိုတာ သိပါလိမ့္မယ္။
ဘယ္ေလာက္အထိ အတင့္ရဲလာၾကသလဲဆိုရင္ ဒီမန္းလို႔ေခၚတဲ့ အလုပ္သမားေခၚစာအတု၊
ေက်ာက္လံုးႀကီးမွာ စာခ်ဳပ္မွာလက္မွတ္ထိုးစရာမလို၊ ကုန္ကုန္ေျပာလိုက္မယ္။ လက္မွတ္ထိုးစရာမလိုပဲ
MOU ပတ္စပို႔ေတြ ရာခ်ီၿပီး လုပ္လို႔ရတဲ့ အဆင့္အထိ ျဖစ္လာတာကေတာ့ အလြန္စိတ္ပ်က္ဖြယ္ရာျဖစ္ပါ
တယ္။ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ဆိုတာက ဒီေလာက္အထိ ပစၥလက္ခတ္ျဖစ္သြားသင့္သလား?။ ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္
စာအုပ္စာတမ္းက ဒီေလာက္အထိ စီးပြားေရး ေသာင္းက်န္းခြင့္ျပဳထားၿပီးလား။
က်ေနာ္တို႔ MAT အဖြဲ႔သားေတြဟာ လူကုန္ကူးခံရသူေတြကို ကယ္ထုတ္ေတာ့ ထိုင္းလုပ္ငန္းရွင္ေတြ
နဲ႔ ပြဲစားေတြက ပစ္သတ္ခ်င္ၾကတယ္။ တရား၀င္လူကုန္ကူးေနၾကတဲ့ MOU ကိစၥေတြကို သြားကူညီေတာ့
လည္း “MAT၀င္ရႈတ္တယ္” ဆိုၿပီး ျမန္မာနဲ႔ထိုင္း အလုပ္သမားအရာရွိေတြက စိတ္ဆိုးၾကျပန္တယ္။
ျမန္မာအစိုးရ ကိုယ္တိုင္က မတရားခံေနရတဲ့ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြအတြက္ ထိထိေရာက္ေရာက္
မာမာဆာဆာ အကာအကြယ္မေပးႏိုင္သေရြ႕ေတာ့ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြအတြက္ လံုၿခံဳစိတ္ခ်ရတဲ့ လူ သားအျဖစ္ကို ရရွိဖို႔ မလြယ္ပါ။ ၀ယ္ထားတဲ့ ခိုင္းႏြားတစ္ေကာင္ထက္ ဆိုး၀ါးေနမွာပါ။
က်ေနာ္တို႔ကို တရား၀င္လူကုန္ကူးေနတဲ့MOU ကုမၸဏီေတြေကာ တရားမ၀င္လူကုန္ကူးသူေတြပါ “သတ္ပစ္ခ်င္ေအာင္ မုန္းတီးေစႏိုင္တဲ့လုပ္ငန္းကို ကၽြႏ္ုတို႔ ဘာေၾကာင့္လုပ္ကိုင္ေနၾက သလဲ”၊ ေငြအား၊ အာဏာအားႀကီးတဲ့ လူကုန္ကူးသူေတြ မတရား လုပ္ထားၾက တာေတြကို၊ ဘာေၾကာင့္ ေဖၚထုတ္အေရးယူေ နၾကသလဲ။ ေက်ာက္နံရံကို ေခါင္းနဲ႔သြားေဆာင့္သလိုျဖစ္ေနသလား?။
ရံုးကိုစံုစမ္း၊ လူေနရာကိုစံုစမ္းၿပီး ပစ္သတ္ဖို႔ႀကံစည္ခံခဲ့ရတာကိုေတာင္ ဘာေၾကာင့္ က်ေနာ္
တို႔ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ခ်င္ရတာလဲ? အႏၱရာယ္မ်ားၿပီး အကာအကြယ္လည္းမရွိ၊ လစာလည္းမရွိပဲ က်ေနာ္တို႔ MAT အဖြဲ႔သားေတြ၊ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာမ်ား လုပ္ႏိုင္မလဲ? လို႔ လူကုန္ကူးသူေတြက ေစာင့္ၾကည့္ေနမွာေတာ့အမွန္ပဲ။ ။
Sunday 24 March 2013
“ရက္စက္ဆံုးအၾကမ္းၾကဳတ္ဆံုး လူကုန္ကူးသူမ်ားလက္ထဲမွ ျမန္မာအလုပ္သမား ၂၉ ဦးအား ကယ္တင္”
ကိုတီ
ငါးဖမ္းစက္ေလွေပၚတြင္ အလုပ္မလုပ္ လိုေၾကာင္း ျငင္းဆိုသူမ်ား၊ထြက္ေျပး သူမ်ားကို ႏွိပ္ စက္ၿပီးေနာက္ အစုလိုက္အၿပံဳလိုက္သတ္ျဖတ္သည့္ ထိုင္းႏိုင္ငံေတာင္ပိုင္းတရံငါးဖမ္းေလွဆိပ္ ရွိလူကုန္ ကူးမႈဂိုဏ္းသားမ်ားလက္ထဲမွ၂ႀကိမ္အတြင္း ျမန္မာ အလုပ္သမား ၂၉ ဦးအား ပူးေပါင္းအဖြဲ႔မ်ားက ကယ္တင္ႏိုင္ခဲ့ေၾကာင္းသိရွိရသည္။
၂၀၁၃ ခုႏွစ္ မတ္လ ၂၂ ရက္ေန႔တြင္ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ေတာင္ဖက္ ကီလိုမီတာ ၈၆၄ အကြာတြင္ ရွိေသာ ထိုင္းေတာင္ပိုင္း၊ မေလးရွားနယ္စပ္အနီး တရံျပည္နယ္၊ ကတန္ၿမိဳ႕နယ္၊ တရံၿမိဳ႕ ၀ွဲမင္း ေလွဆိပ္ ေလွအမွတ္ (၈၈၈)မွ ၁၁ ဦး၊ ႏွင့္၂၃ ရက္ေန႔တြင္ ၃ဦး တို႔ကို ပူးေပါင္း အဖြဲ႔မ်ားက ကယ္တင္ႏိုင္ခဲ့ၾကသည္။
မတ္လ ၁၀ ရက္ေန႔ကလည္း ၎ဆိပ္ကမ္း ဖယ္ကိုကာ ေလွဆိပ္မွ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ မတ္လ ၁၀ ရက္ေန႔ က ေလွအမွတ္ (၂၀) မွ အလုပ္သမား ၁၅ ဦး ႏွင့္ လူကုန္ကူးသည့္ ဂိုဏ္းအဖြဲ႔၀င္ ေအးျမင့္ တို႔ကို လက္ရ ဖမ္းဆီးႏိုင္ခဲ့သည္။ သို႔ရာတြင္ ဂိုဏ္းေခါင္းေဆာင္ ကိုမ်ိဳးမွာမူ ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္လွ်က္ရွိသည္။ ထိုင္းရဲ
မ်ားက ကိုမ်ိဳးအား ဖမ္း၀ရမ္းထုတ္ထားေၾကာင္း စာရြက္စာတမ္းမ်ားကို MAT အဖြဲ႔သို႔ ျပသပါသည္။
ငါးဖမ္းေလွေပၚတြင္ အလုပ္မလုပ္ႏိုင္ေၾကာင္း ျငင္းဆန္သျဖင့္ လူကုန္ကူးသူမ်ား ဓါးျဖင့္ ၀ိုင္းခုတ္ သတ္သျဖင့္ လက္ႏွင့္ လည္ပင္းတို႔တြင္ ဒဏ္ရာရရွိခဲ့သူ၊ ဒဏ္ရာမ်ားေၾကာင့္ ၆လေက်ာ္ေက်ာ္နားေနခဲ့ရသူ
ပဲခူးတိုင္း၊ ေက်ာက္ႀကီးၿမိဳ႕နယ္၊ နတ္သံကြင္း(၆) ရပ္ကြက္ မွ အသက္၃၀ အရြယ္ ကိုစန္းထိုက္၀င္း က “
က်ေနာ္ ေလွမွာ ၅လနဲ႔၂၄ရက္ လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ပြဲစားေတြခုတ္တဲ့ဒဏ္ရာေၾကာင့္ လာသမွ်လူေတြကို ထမင္း ခ်က္ေကၽြးတဲ့အလုပ္ကို ၇လလုပ္ခဲ့ရတယ္။ က်ေနာ္ ရွိေနတုန္း က်ေနာ့္မ်က္စိေအာက္မွာ၇ေယာက္ ေလာက္ သတ္တာကို ျမင့္ေတြ႔ခဲ့ရတယ္။ ထြက္ေျပးတဲ့ ၃ေယာက္ကို အခန္းထဲမွာ တၿပိဳင္တည္း ေသေအာင္ ၀ိုင္းသတ္ တယ္။ ေနာက္တစ္ေယာက္ကို ထုတ္တန္းမွာ ႀကိဳခ်ည္ၿပီး လည္ပင္းႀကိဳးကြင္းစြတ္ သတ္ပစ္တယ္။ ေနာက္ တစ္ေယာက္က ေကာ္ေစ့ေသနတ္နဲ ့နားထင္ကိုပစ္သတ္တယ္။ ေနာက္တစ္ေယာက္ကို သတ္ပံု ကေတာ့ ထူးဆန္းတယ္။ သစ္ပင္မွာႀကိဳးခ်ည္ၿပီး ခါခ်ဥ္အံုးကို ပစ္ခ်လိုက္တယ္။ခါခ်ဥ္ကိုက္လို႔နာလို႔ေအာ္ေတာ့ စကၠဴကို ေရနဲ ့လံုးေထြးၿပီး ပါးစပ္ထဲထိုး ထည့္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဂိုဏ္းေခါင္းေဆာင္ ကိုမ်ိဳး ကိုယ္တိုင္ အဲဒီလူကို ဗိုက္ကိုခြဲတယ္၊ ခဲြထားတဲ့ဗိုက္ထဲကို ေဘာပင္ကိုမီးရႈိ႕ၿပီး ေကာ္စက္ေတြခ်ၿပီး သတ္ပစ္ တယ္။သူတို႔ ဂိုဏ္းသား အခ်င္းခ်င္း တစ္ေယာက္ကို အလုပ္သမား ၂ေယာက္ ထြက္ေျပးႏိုင္ေအာင္ ကူညီေပးတယ္ ဆိုၿပီး ေျခေထာက္ကို သံေတြ၊ ခဲေတြတြဲၿပီး ေရထဲပစ္ခ်လိုက္တယ္၊ ကရင္မေလးတစ္ ေယာက္ကို ၄ ေယာက္ ၀ိုင္းၿပီး အဓမၼျပဳက်င့္ၾကတယ္၊ ၿပီးရင္ သတ္ပစ္လိုက္ၾက တယ္” ဟုေျပာသည္။
ငါးဖမ္းေလွတြင္ ၅လႏွင့္ ၂၅ ရက္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ခဲ့သည့္ ကရင္ျပည္နယ္၊ ဘားအံၿမိဳ႕နယ္၊၀ဲပ်ံေက်းရြာ မွ အသက္ ၄၆ ႏွစ္အရြယ္ ကိုခင္ေဇၚ၀င္း က ငါးဖမ္းေလွ ကတက္လာၿပီးေနာက္ သူႏွင့္အျခား ၂ ဦးတို႔ ရဲအရာရွိတစ္ဦးပိုင္ဆိုင္သည့္ ရာဘာၿခံတြင္ အခေၾကးေငြ မရရွိပဲ ၿခံဳႏြယ္မ်ားကို ခုတ္ထြင္ရွင္းလင္းခဲ့ရေၾကာင္း ေျပာသည္။ သူကဆက္လက္ေျပာျပရာတြင္ “ေလွပိုင္ ရွင္ငွါးရမ္းေပး ထားတဲ့အခန္းထဲမွာပါ။ အလုပ္သမား ၇ေယာက္ နယ္စပ္က ေခၚလာတယ္။ သူတို႔ေတြက ငါးဖမ္းေလွ မလိုက္ခ်င္ဘူးလို႔ျငင္းၾက တယ္။ အဲဒီမွာ ေရွ႕ကေန ဦးေဆာင္ေျပာတဲ့အသက္ ၂၀ ေလာက္ရွိတဲ့ ဗမာ ကေလးတစ္ေယာက္ကို သူတို႔ ေရွ႕မွာပဲ တုတ္နဲ ့ေခါင္းကို ေသေအာင္ရိုက္သတ္ျပလိုက္တယ္။ က်ေနာ္ တို႔ ဒီဘ၀မွာ ဘယ္လိုမွ လြတ္ေျမာက္စရာ လမ္းမျမင္ပဲ ကိုယ့္ကို ဘ၀ဆံုးၿပီးလို႔ ထင္ထားခဲ့ပါတယ္။ ဆရာ ဦးေက်ာ္ေသာင္းတို႔ လာကယ္လို႔ လြတ္ေျမာက္လာတာ၊ တစ္သက္လံုး ေက်းဇူးတင္ ပါတယ္ ဗ်ာ” ဟုေျပာ သည္။ယခင္ပ်ားပန္းခတ္မႈစည္ကားေနသည့္ တရံငါးဖမ္းေလွဆိပ္သည္ MAT အဖြဲ႔တို႔ ေရာက္ရွိသြားခ်ိန္
က လံုး၀ၿငိမ္သက္ေနသည္။ ၂ပတ္အတြင္း ငါးဖမ္းေလွ ၃စီးမွ ေရာင္းစားခံထားရသည့္ အထူးသျဖင့္ မင္းမဲ့
စရိတ္ဆန္ဆန္ ၾကမ္းတမ္းရက္စက္သည့္ လူကုန္ကူးသူမ်ားလက္မွ ကယ္ထုတ္ႏိုင္ခဲ့သျဖင့္ ေဒသခံအခ်ိဳ႕
မွာမည္သည့္အဖြဲ႔အစည္း၏ စြမ္းေဆာင္ခ်က္မွန္းမသိ စိုးရိမ္ထိတ္လန္႔ေနဟန္ မ်ားျမင္ေတြ႔ရသည္။
ထို႔အျပင္ ေဒသခံရဲအရာရွိႀကီးမ်ားမွာ MAT အဖြဲ႔ ကရရွိထားသည့္ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ား
ဓါတ္ပံုမ်ား၊VDO ကလစ္မ်ားကို ျမင္ေတြ႔ရသျဖင့္ အထူးအံ့ၾသေနဟန္လည္း ေတြ႔ရွိရသည္။
ထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားအဖြဲ႔ MAT ဒါရိုက္တာ ဦးေက်ာ္ေသာင္း က“ ထိုင္းႏိုင္ငံအႏွံ႔မွာရွိတဲ့
ငါးဖမ္းေလွဆိပ္ေတြ အားလံုးနီးပါးမွာ က်ေနာ္တို႔ လူကုန္ကူးခံရသူေတြကို ကယ္ထုတ္ဖူးပါတယ္။ ဒီေလာက္
ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ့ဂိုဏ္းအဖြဲ႔ ေတာ့ဒီတခါပဲ ေတြ႔ဖူးေသးတယ္။ဒီလူေတြကို ႏွစ္ႏိုင္ငံအစိုးရတို႔ထိထိ
MAT ႏွင့္ ပူးေပါင္းအဖြဲ႔တို႔သည္ ထိုင္းအစိုးရ လူကုန္ကူးမႈအထူးေထာက္လွမ္းေရး တပ္ဖြဲ႔ DSI ႏွင့္ ထိုင္းအစိုးရ လူကုန္ကူးမႈတိုက္ဖ်က္ေရးတပ္ဖြဲ႔ AHTD တို႔ႏွင့္ ပူးေပါင္းလွ်က္ ကေမာၻဒီယားနယ္စပ္ ေလွဆိပ္၊ နာမည္ႀကီး ၿခံဳဘူရီ ေခ်ာင္းစေမစံေလွဆိပ္၊ ဘန္ေကာက္ ေခါင္တိန္ေလွဆိပ္၊ မဟာခ်ိဳင္ေလွဆိပ္၊ မဟာခ်ိဳင္ အင္ဒိုေလွဆိပ္၊ ေမေခါင္တံတားေလွဆိပ္၊ခ်အမ္ေလွဆိပ္၊ ပါနန္းေလွဆိပ္၊ႏွင့္ ငါးပုဇြန္ အေအးခန္းမ်ားတြင္ ပိတ္ေလွာင္ခိုင္းေစခံေနရသည့္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားအျပင္စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံတို႔တြင္ ေရာင္းစားခံေနရသူမ်ား
တို႔ကိုပါကယ္တင္သည့္အဖြဲ႔အစည္းျဖစ္သည္။
ထိုင္းအစိုးရ လူကုန္ကူးမႈ တိုက္ဖ်က္ေရး ဥပေဒ၏ အားနည္းခ်က္မ်ားသည္လည္းေကာင္း၊ လူကုန္
ကူးသူမ်ားႏွင့္ ေဒသခံရဲမ်ားမွာ အတူတူတကြ ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ေနၾကသည္မ်ားကို အထက္အာဏာပိုင္
မ်ားက သိရွိၾကေသာ္လည္း လက္ရမိသည့္တိုင္ေအာင္ အျပစ္ေပးအေရးယူျခင္းတစ္စံုတစ္ရာ မရွိသျဖင့္
လူကုန္ကူးမႈမွာ ဆက္လက္ က်ယ္ျပန္႔ေနအံုးမည္ျဖစ္သည္။
Tuesday 19 March 2013
“အလုပ္သမားႏွင့္ပတ္သက္သည့္စာရြက္စာတမ္းမ်ား ေတာင္းခံရရွိ”
၂၀၁၃ မတ္လ ၁၉
မင္းဘခက္
ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ ဖိကဆင္ ၈၁ လမ္အတြင္ရွိေသာ PNK & SKY PRINTING CO, LTD စကၠဴ ပုံႏွိပ္ အလုပ္ရံု မွ အလုပ္သမား ဇနီးေမာင္ႏွံ ၂ဦးတို႔ အလုပ္ထြက္သြားရာအလုပ္သမား အေထာက္ အထား စာရြက္စာတမ္းမ်ား ေတာင္းခံမရခဲ့သည္ကို အလုပ္သမားအဖြဲ႔၏ အကူညီျဖင့္ ရရွိသြားခဲ့ၿပီျဖစ္ေ ၾကာင္း သိရွိရသည္။
၁ ႏွစ္ခြဲေက်ာ္ၾကာအလုပ္လုပ္ခဲ့သည့္ကိုျမတ္သူရိန္ ႏွင့္ မမိုးသူတို႔ အား အသစ္၀င္လာသည့္ ျမန္မာ အလုပ္သမားတစ္ဦးက အႏိုင္အထက္ျပဳမူျခင္း တို႔ေၾကာင့္ မတ္လ ၁၆ ရက္ေန႔က အလုပ္ထြက္ခြင့္ကို လုပ္ငန္းရွင္ထံတြင္ ေတာင္းဆိုခ့ဲျခင္းျဖစ္သည္။ မတ္လ ၁၇ ရက္ေန႔တြင္ စာရြက္စာတမ္းမ်ားအား လာယူခဲ့ဟု အလုပ္ပိုင္ရွင္က ေျပာဆိုခဲ့ေသာ္လည္း ေတာင္းခံမရရွိခဲ့ေပ။
ကိုျမတ္သူရိန္ က“ က်ေနာ္တို႔အလုပ္ထြက္လာေတာ့ ပတ္စပို႔ တို႔ ၀တ္ပါမစ္တို႔ ကိုေတာင္းမရဘူး။
အဲဒါ ထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံသာမ်ားအဖြဲ႔(MAT) ကို အကူညီေတာင္းတယ္။ ခုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ အလုပ္အသစ္ရွာႏိုင္ၿပီ။ အားကိုးရာမဲ့ေနၾကတဲ့ က်ေနာ္တို႔ အတြက္ ကူညီေပးသူေတြကို ေက်းဇူးတင္ ပါတယ္”ဟုေျပာသည္။
အဆိုပါ စကၠဴ ပံုႏွိပ္ အလုပ္ရံုတြင္ ျမန္မာအလုပ္သမား ၁၅ ဦး ဆက္လက္လုပ္ကိုင္လွ်က္ရွိသည္။
Monday 18 March 2013
“အလုပ္ထုတ္ခံရသည့္အလုပ္သမားအား လုပ္ငန္းရွင္က ဘတ္ေငြ ၄၂၀၀၀ ေပးေလွ်ာ္ရ”
ျမတ္ညိဳ( အလြတ္သတင္းေထာက္)
မဲေဆာက္ၿမိဳ႕SD Fashion Co, Ltd (အရပ္ အေခၚ- ခ်န္ပီယံသိုးေမႊးစက္ရံု)မွ နံပါတ္တစ္ အလုပ္ သမားေခါင္းေဆာင္ ကိုေဇၚေလး အား ယမန္ေန႔က အလုပ္ျဖဳတ္ပစ္ခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပူးေပါင္းအဖြဲ႔မ်ား ကူညီေဆာင္ရြက္မႈျဖင့္ ယေန႔တြင္ အလုပ္ရွင္က နစ္နာေၾကး ၄၂၀၀၀ ဘတ္ ေပးေခ်လိုက္ရေၾကာင္း ကူညီသူမ်ားေျပာျပခ်က္အရသိရွိရသည္။
အဆိုပါ အလုပ္ရံုမွ ျမန္မာအလုပ္သမား ၅၂၁ ဦးတို႔ ပတ္စပို႔လုပ္ကိုင္ခြင့္ရရွိေရးအတြက္ အလုပ္သမား
ေခါင္းေဆာင္ကိုေဇၚေလးသည္မဲေဆာက္အေျခစိုက္ ျမန္မာျပည္သားအေရးပူးတြဲေဆာင္ရြက္ေရး ေကာ္မတီ JACBAဥကၠဌဦးမိုးႀကိဳးႏွင့္ ျမန္မာသံရံုးအလုပ္သမားကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေရးေကာ္မတီ ႏွင့္ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ဦးမိုးႀကိဳး က“ထုိင္းႏိုင္ငံ အလုပ္သမားကာကြယ္ေရးႏွင့္ လူမႈဖူလံုေရးအက္ဥပေဒ (BE- 2541/ 1998) အရ လုပ္သက္အလုိက္ နစ္နာေၾကး (၆) လနဲ ့ေနာက္ဆံုး၁ (ေပါင္း ၇လစာ) နစ္နာေၾကးရရွိပါတယ္။ ပူးေပါင္း
ေဆာင္ရြက္ၾကသူအားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ မိုးထဲ ေလထဲ အေရးဟယ္အေၾကာင္း ဟယ္ဆိုရင္
သံရံုးက အလုပ္သမားအရာရွိေတြက ဖုန္းမကိုင္တာခက္တယ္”ဟုေျပာသည္။
ထိုင္းႏိုင္ငံ ေနရာအႏွံ႔ အျပားတို႔တြင္ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း အလုပ္သမားမ်ားအလုပ္ထုတ္ခံရ
ေလ့ရွိေသာ္လည္း အလုပ္သမားကူညီေစာင့္ေရွာက္သူမ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈမရွိျခင္း၊ အခ်ိန္ကုန္
မခံႏိုင္ျခင္းတို႔ေၾကာင့္ အလုပ္ထုတ္ပယ္ခံရျခင္း ကိစၥရပ္မ်ားမွာ ထိေရာက္သည့္ အကာအကြယ္မရရွိႏိုင္ပဲ
ရွိသည္။
“မဲေဆာက္ပတ္စပို႔ မဲေဆာက္ work permit နဲ ့စူရတ္ဌာနီသို႔သြားသူ ပုလိပ္ကိုဘတ္ ၂၀၀၀ ေပးရ”
၂၀၁၃ မတ္လ ၁၈
ျမတ္ညိဳ(အလြတ္သတင္းေထာက္)
မဲေဆာက္ၿမိဳ႕တြင္ passport ႏွင့္ work permit လုပ္ကိုင္ထားသည့္ အမ်ိဳးသမီး တစ္ဦး မိသားစု
မ်ားေနထိုင္သည့္ ထိုင္းႏိုင္ငံေတာင္ပိုင္း စူရတ္ဌာနီ သို႔ လာစဥ္ မဲေဆာက္အလြန္ ေခြးလွ်ားဦး ဂိတ္တြင္
Re-entery မထုခဲ့ဟုဆိုကာ ဘတ္ေငြ ၂၀၀၀ ေတာင္းယူလိုက္ေၾကာင္း၊ အလုပ္သမ မသီတာႏြယ္က
ေျပာသည္။
“ က်မ မတ္္လ ၁၆ ရက္ေန ့ကတက္လာတာ အဲဒီဂိတ္ေရာက္ေတာ့ က်မ ကိုဆြဲခ်တယ္။ ဘတ္ ၂၀၀၀ ေပးရမယ္တဲ့က်မ မွာ ဘတ္ ၁၀၀၀ ပဲပါတယ္လို႔ေျပာေတာ့ မရဘူးတဲ့။ က်မ မဲေဆာက္ကို ျပန္ဆင္းသြား
ရတယ္။ ကုန္ခဲ့တဲ့ညက ျပန္တက္လာေတာ့ ဘတ္ ၂၀၀၀ ေပးမွ က်မ ဘန္ေကာက္ကို ဆက္လာခြင့္ရ
ခဲ့ေတာ့တယ္” ဟုေျပာသည္။
မဲေဆာက္အေျခစိုက္ ရခိုင္အလုပ္သမားသမဂၢမွ တာ၀န္ခံ ကိုထက္ေခါင္ က “ မဲေဆာက္မွာ တရား၀င္
လုပ္ထားတဲ့ စာအုပ္နဲ ့၀ပ္ပါမစ္ လည္းရွိတယ္။ လုပ္ငန္ရွင္က ေရးေပးလိုက္တဲ့ ေထာက္ခံစာ စာရြက္
လည္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အလုပ္သမားေတြ ေငြမေပးရင္ ဂိတ္ကို ေက်ာ္မရျဖစ္ေနတယ္။ ျမန္မာသံရံုး
ကိုလည္း က်ေနာ္တုိ ့စာပို႔ထားၿပီး ျဖစ္တယ္” ဟုေျပာသည္။
ထိုင္းႏွင့္ျမန္မာအစိုးရတို႔သည္ လြန္ခဲ့သည့္ ၃ ႏွစ္ခန္႔က( ပတ္စပို႔ လုပ္ရန္အတြက္) ျမန္မာအလုပ္သမား
မ်ားကို ပတ္စပို႔ ရွိပါက ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ သြားလာလုပ္ကိုင္ခြင့္ရွိေၾကာင္း ေျပာဆို
ခဲ့ေသာ္လည္း လက္ေတြ႔တြင္ လြတ္လပ္စြာ ခရီးသြားလာခြင့္မရျဖစ္ေနသည္။
အဆိုပါ ပတ္စပို႔ႏွင့္ ၀တ္ပါမစ္ တုိ႔မည္သည္မွာလည္း ဘတ္ေငြ တစ္ေသာင္းေက်ာ္ ႏွစ္ေသာင္း
နီးပါးနီးပါးကုန္က်ခံလုပ္ကိုင္ထားေသာ္လည္း အကာအကြယ္မရျဖစ္ေနသျဖင့္ အလုပ္သမားမ်ားမွာ ၂ႏိုင္ငံ အစိုးရတို႔ကို အယံုအၾကည္ ကင္းမဲ့ေနၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားမွာ ပတ္စပို႔ မရွိလွ်င္ ေနထိုင္အလုပ္လုပ္ကိုင္ခြင့္မရရွိသျဖင့္ မျဖစ္မေနလုပ္ေနၾကရသည္ဟု အလုပ္သမားမ်ားကေျပာသည္။
Saturday 16 March 2013
“ငါးဖမ္းေလွအလုပ္သမား ၁၅ ဦး အား ပူးေပါင္းအဖြဲ႔မ်ားကယ္တင္”
၂၀၁၃ မတ္လ ၁၆
ကိုတီး
ထိုင္းႏိုင္ငံေတာင္ပိုင္း ကတန္ေလွဆိပ္တြင္ ၆လမွ၁ႏွစ္ၾကာသည္အထိငါးဖမ္းေလွေပၚ တြင္ ေရာင္း စားခံခဲ့ရသည့္ ျမန္မာအလုပ္သမား ၁၅ ဦးတို႔အား လူကုန္ကူးမႈတိုက္ဖ်က္ေရး ပူးေပါင္း အဖြဲ႔တို႔က ကူညီကယ္တင္ႏိုင္ခဲ့သည္။
မတ္လ ၁၀ ရက္ေန႔တြင္ အဆိုပါ ေလွလုပ္ သားမ်ားအား နယ္ေျမ လူကုန္ကူးမႈတိုက္ဖ်က္ေရး အဖြဲ႔ႏွင့္ ေဒသခံရဲတို႔ကထိန္းသိမ္းထားခဲ့ေသာ္လည္းထိုင္းအစိုးရလူကုန္ကူးမႈအထူးတိုက္ဖ်က္ေရး ေထာက္
လွမ္းေရးတပ္ဖြဲ႔ DSI ႏွင့္ ကူညီသူမ်ားမွာ မတ္လ ၁၅ ရက္ေန႔ကမွ ကတန္ရဲစခန္းသို႔ သြားေရာက္ခဲ့ၾကရ သည္။
ဖမ္းဆီးသည့္ေန႔တြင္ ၁၄ ဦးသာရရွိခဲ့ေသာ္လည္း ယမန္ေန႔က တစ္ဦးထပ္မံလြတ္ေျမာက္လာခဲ့သျဖင့္
၁၅ ဦးျဖစ္သြားျခင္းျဖစ္သည္။ ငါးဖမ္းလုပ္သားမ်ားကို အခန္းထဲတြင္ ထည့္ထားၿပီး ေစာင့္ေနရသည့္ လူကုန္ ကူးသည့္အဖြဲ႔၀င္ ေအးျမင့္ ဆိုသူကိုပါ ဖမ္းဆီႏိုင္ခဲ့သည္။
ငါးဖမ္းေလွအမွတ္(၂၀) တြင္ ၆လခန္႔ ေရာင္းစားခံေနခဲ့ရသည့္ မႏၱေလးတိုင္း ေတာင္သာၿမိဳ႕နယ္၊ ဆြမ္းလြတ္ေက်းရြာ မွ အသက္၃၃ ႏွစ္အရြယ္ ေမာင္တိုး ဆိုသူသည္ ဘန္ေကာက္အေျခစိုက္ ထိုင္းႏိုင္ငံ
ေရာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားအဖြဲ ့MAT အဖြဲ႔သို႔ ၿပီးခဲ့သည့္ မတ္လ ၅ ရက္ေန႔က ဆက္သြယ္လာခဲ့သည္။
MAT အဖြဲ႔ဒါရိုက္တာ ဦးေက်ာ္ေသာင္း က “ လိုအပ္တဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြကို ခက္ခက္ခဲခဲ က်ေနာ္
တို႔စုေဆာင္းရတယ္။ ေနရာက မေလးနယ္စပ္ကိုေရာက္သြားၿပီး ဖုန္းဆက္ရတာ မၾကားတခ်က္ၾကားတခ်က္
နဲ ့ပင္လယ္ထဲက လူနဲ ့စကားေျပာရတာ။ ရသမွ် သတင္းအခ်က္အလက္ေတြကို ထိုင္းအစိုးရ လူကုန္ကူးမႈ
အထူးေထာက္လွမ္းေရးအဖြဲ ့DSI ကို ပို႔တယ္။ ျမန္မာအလုပ္သမားညြန္ၾကားေရးမွဴး ဦးႏိုင္ထြန္း ရဲ႕ အကူညီ
အလုပ္သမား ၁၅ဦးအနက္ ၁ဦးမွာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာျမင့္ၿပီး၊ ေလွေပၚသို႔ေရာက္ကာစ အလုပ္ သမား ၄ဦး ႏွင့္ က်န္သူမ်ားမွာ ၆လခန္႔ တစ္ျပားမွ မရရွိပဲ အလုပ္လုပ္ေနၾကရသူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။
ေမာင္တိုး က “ က်ေနာ္ ဦးေက်ာ္ေသာင္း ကို ဆက္သြယ္လို႔ ရကတည္းက လြတ္ေျမာက္ မယ္ဆို တာ ယံုၾကည္တယ္။ ကၽြန္အျဖစ္ ေရာင္းစားခံေနရာက လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ကယ္တင္ေပးခဲ့ၾကသူေတြကို က်ေနာ္တို႔ တစ္သက္လံုး မေမ့ပါ။ ေရာင္းစားခံထားရတဲ့သူေတြ ထုိင္းပင္လယ္ထဲမွာ အမ်ားႀကီးပါ” ဟု ေျပာ သည္။
လိုအပ္သည့္ စစ္ေဆးခ်က္မ်ားအား စစ္ေဆးေမးျမန္းျခင္းမ်ား ယေန႔တြင္ ၿပီးစီးသျဖင့္ ရက္ပိုင္းအတြင္း
ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕အနီး ႏြန္ထဘူရီတြင္ရွိေသာ အစိုးရ ကယ္ဆယ္ေရး စခန္း တြင္ လအနည္းငယ္ေနရၿပီးမွ
ထိုင္းႏွင့္ျမန္မာ ႏွစ္ႏိုင္ငံအစိုးရတို႔က ေနရပ္ရင္းသို႔ ျပန္ပို႔ေလ့ရွိသည္။
Friday 15 March 2013
“ပတ္စပို႔တင္ၿပီးျပန္လာသည့္ အလုပ္သမား ဇနီးေမာင္ႏွံပုလိပ္ဖမ္း၍ ဘတ္ေငြ ၃၀၀၀ ေပးရ”
၂၀၁၃ မတ္လ ၁၅ျမတ္ညိဳ(အလြတ္သတင္းေထာက္)
အလုပ္သမားပတ္စပို႔လုပ္ကိုင္ရန္ ကုမၸဏီ တစ္ခုသို႔ လာေရာက္ခဲ့သည့္အလုပ္သမားဇနီးေမာင္ႏွံ၂ ဦးတို႔ အား မဟာခ်ိဳင္အနီး နကပထုန္ၿမိဳ႕မွ ထိုင္းပုလိပ္ ဖမ္းဆီး၍ ဘတ္ေငြ ၃၀၀၀ ေပးေခ်ခဲ့ရေၾကာင္း အလုပ္သမားက ေျပာသည္။
ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ ဘန္ေဘာ္ငါးေသတၱာရံု အနီး တြင္ဖြင့္လွစ္ထားေသာ ပတ္စပို႔ ကုမၸဏီ တစ္ခုသို႔
ယာယီပတ္စပို႔ ေလွ်ာက္ထားရန္ လာခဲ့ၾကသည့္ အလုပ္သမား ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦး တို႔မွာ မိမိတို႔ လုပ္ကိုင္ေနၾကသည့္ ေဆးဆိုးပန္းရိုက္ အလုပ္ရံု သို႔ ေရာက္ခါနီးတြင္ပုလိပ္အဖမ္းခံခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။
ဘန္ေကာက္ျမန္မာသံရံုးမွ အလုပ္သမား ညႊန္ၾကားေရးမွဴး ဦးႏိုင္ထြန္း က“ အလုပ္သမားကို ဖမ္းထားတဲ့ပုလိပ္အရာရွိကို က်ေနာ္ဖုန္းဆက္တယ္။ ပတ္စပို႔ လုပ္ကိုင္ေနစဥ္ ရက္ေပါင္း ၁၂၀ အတြင္း အလုပ္သမားေတြကို ထိုင္းပုလိပ္ေတြ မဖမ္းရဘူး။ ျပန္လႊတ္ေပးဖို႔ က်ေနာ္ေျပာပါတယ္။ အလုပ္သမားကိုလည္း
ခဏေနရင္ လြတ္လိမ့္မယ္။ ပိုက္ဆံမေပးနဲ ့လို ့ေျပာလိုက္တယ္၊ ထိုင္းပုလိပ္ေတြ လုပ္ရပ္က စိတ္ပ်က္
ဖို႔ ေကာင္းပါတယ္” ဟုေျပာသည္။
ယေန႔ ပုလိပ္ဖမ္းဆီးေငြညွစ္ခံရသည့္ ကိုေက်ာ္ခိုင္ ႏွင့္ မေအးေကာ္ တို႔ျဖစ္ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ ထိုင္းႏိုင္ငံေတာင္ပိုင္း ဖတၱရာၿမိဳ႕ ကုန္စုံပစၥည္းမ်ား ျဖန္႔ျဖဴးေရာင္းခ်သည့္ လုပ္ငန္းရွင္က ေဖေဖၚ၀ါရီလ ၂၇ ရက္ေန႔က လုပ္ငန္းရွင္က ပိုက္ဆံခိုးယူသူအျဖစ္ စြတ္စြဲခံရ၍ ထိုင္းပုလိပ္ ရိုက္ႏွက္ခံခဲ့ရသူျဖစ္သည္။
ထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားအဖြဲ႔MAT ႏွင့္ ျမန္မာအလုပ္သမားညႊန္ၾကားေရးမွဴး ဦးႏိုင္ထြန္း
တို႔ ကူညီေခၚေဆာင္ခဲ့ၾကသျဖင့္ လြတ္ေျမာက္လာခဲ့သည့္ ဇနီးေမာင္ႏွံျဖစ္သည္။
Wednesday 13 March 2013
“MOU နဲ ့လာသည့္အလုပ္သမားမ်ား ထိုင္းမွာ ဒုကၡေရာက္ေန”
၂၀၁၃ မတ္လ ၁၃ ရက္
မင္းဘခက္
ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္းသို႔သိန္းႏွင့္ခ်ီ၍ ေရာက္ ရွိေနၾက သည့္အလုပ္သမားအေျမာက္အမ်ားဒုကၡေရာက္ေန ၾကေၾကာင္း အလုပ္သမားမ်ားကေျပာသည္။
ထိုင္းႏိုင္ငံ ကန္ခ်နဘူရီ ထန္မကာ ၿမိဳ႕နယ္၊ ပထန္းရပ္ကြက္ တြင္ ရွိေသာ Thai Foods Group Co.ltd ၾကက္သား အလုပ္ရံုတြင္ MOU ျဖင့္ ျမန္မာအလုပ္သမား ၉၀၀ ခန္႔မွာ ျမန္မာဘက္မွ မည္သည့္ ကုမၸဏီက တင္ပို႔သည္ကို အလုပ္သမားမ်ား မသိရွိၾကပဲ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕မွ အဘိုင္ႀကီး ဆိုသည့္ ပြဲစား တင္ပို႔ လိုက္သည္ဟုသာဆိုၾကသည္။ ထိုအလုပ္သမားမ်ားအထဲမွ ပဲခူးတိုင္း ေညာင္ေလးပင္ၿမိဳ႕မွ အသက္ ၂၀ အရြယ္ မနီလာထြန္း သည္ အဆုိပါ အလုပ္ရံုတြင္ ၁ ႏွစ္တိတိ အလုပ္လုပ္ကိုင္ခဲ့သူျဖစ္သည္။
သူမတြင္ ကုိယ္၀န္သံုးလရွိလာသျဖင့္ အလုပ္မွ ထုတ္ပယ္ခဲ့သည္ဟုဆိုသည္။ သူမက“သမီး တို႔ စာအုပ္ဖိုးအတြက္ ဘတ္ေငြ ၁၃၀၀၀ ေပးေခ်ၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ သမီးတို႔ကို အလုပ္ထြက္စာ ေပးပါ ဆိုလည္း မေပးဘူး။ သမီး ၁ ႏွစ္တိတိ အလုပ္လုပ္လာခဲ့ၿပီးၿပီး သူတို႔ထုတ္ခ်င္းတိုင္းထုတ္လို႔ရသလား”ဟုေျပာသည္။
သူတို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံအျခားေနရာတစ္ခုခုတြင္ အလုပ္ဆက္လက္လုပ္ကိုင္ခြင့္ရရွိေရး အတြက္ ထိုင္းႏိုင္ငံ
ေရာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားအဖြဲ႔ MAT ႏွင့္ ျမန္မာအလုပ္သမားညြန္ၾကားေရးမွဴး ဦးႏိုင္ထြန္း တို႔က စီစဥ္
ေဆာင္ရြက္လွ်က္ရွိသည္။
၂၀၁၃ ခု ေဖေဖၚ၀ါရီလ ၁ ရက္ေန႔တြင္ ျမန္မာဘက္က ေဆြေဆြစံကုမၸဏီႏွင့္ ထိုင္းဘက္မွ PP Group shkhon ဆိုသည့္ကုမၸဏီတို႔ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုၿပီး ေဖေဖၚ၀ါရီလ၂၇ ရက္ေန႔တြင္ အလုပ္သမား ၅၅ဦး ကိုထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္းသို႔ တင္ပို႔ခဲ့သည္။ အထဲမွ အလုပ္သမား ၂၉ဦးတို႔မွာ တာ့ခ္ခရိုင္၊ ဘူေထာင္လမ္းမ၊ စံစိမာလမ္းခြဲ၊ မူဘန္းစံမူေက်းရြာ အနီး ႀကံခင္း ထဲသို႔ ေရာက္ရွိခဲ့ပါသည္။
ျမ၀တီၿမိဳ႕ေက်ာက္လံုးႀကီး စခန္းတြင္ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုစဥ္က တစ္ေန႔လုပ္အားခ ဘတ္ေငြ ၃၀၀ စီရမည္ဟု ပါ
ရွိခဲ့ေသာ္လည္း ႀကံခင္းသို႔ေရာက္ရွိသည့္အခါ တစ္ေန႔ကုန္ႀကံခုတ္မွ ဘတ္ေငြ ၇၀ သာရရွိေၾကာင္း အလုပ္သမားမ်ားက ေျပာသည္။ မတ္လ ၁၁ ရက္ေန႔တြင္ မိမိတို႔၏ အခက္အခဲမ်ားအား တင္ျပၾကသည့္
မစမ္းစမ္းျမင့္၊ ရန္ရွင္း၊ ေဇၚမင္းႏိုင္၊ေအာင္ၾကည္မင္းတို႔ ၄ဦးအား ဦးေဆာင္ေျပာဆိုသည္ဟု ဆိုကာ ႀကံခင္းပိုင္ရွင္က မဲေဆာက္တံတားထိပ္အထိ လိုက္လံပို႔ေဆာင္ေပးခဲ့သည္။ ပတ္စပို႔စာအုပ္မ်ားကို ႀကံခင္းပိုင္ရွင္ သိမ္းယူထားလိုက္ပါသည္။
ကိုရန္ရွင္း က“ က်ေနာ္ ေဆြေဆြစံ ကုမၸဏီ ဒါရိုက္တာ ဦးေက်ာ္ျမင့္ ကို ဖုန္းဆက္ပါတယ္။ မင္းတို႔ သတၱိရွိရင္ ရံုးကိုလာခဲ့လို႔ လူမိုက္စကားေျပာၿပီး ဖုန္းခ်သြားပါတယ္” ဟုေျပာသည္။
အလုပ္သမားတစ္ဦးစီ ကုမၸဏီသို႔ က်ပ္ေငြ သံုးသိန္း ႏွစ္ေသာင္းစီ ေပးသြင္းခဲ့ရေၾကာင္းလည္း အလုပ္သမား
မ်ားက ေျပာသည္။
၂၀၁၃ ခုႏွစ္ မတ္လ ၈ ရက္ေန ့တြင္ (မ၆ဦး က်ား ၂၇ ဦး) ေပါင္း ၃၃ ဦးတို႔သည္ ျမ၀တီၿမိဳ႕ ေက်ာက္လံုးႀကီးတြင္ ျမန္မာ ကုမဏီ ထူးသစ္ေဇ ႏွင့္ ထိုင္းဘက္မွ CP Sea food ကုမၸဏီျဖင့္ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့သည္။ ယခု ေရာက္ရွိေနသည့္ ေနရာမွာ မဟာခ်ိဳင္ ေန၀စ္ စြယ္မမ လမ္း လံုပီအာ ပထစ္၀ အလုပ္ရံု ထိုင္းယူနီယံအေအးခန္း တြင္ အလုပ္လုပ္ေနၾကရသည္။ (စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္လာသည့္ ကုမၸဏီႏွင့္ အလုပ္ လုပ္ေနရသည့္ ကုမၸဏီမတူ) တစ္ေန ့ကိုဘတ္ ၃၀၀ ျဖင့္စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္လာေသာ္ လည္း ကီလိုစား ပုဇြန္အခြံ ခြာရသျဖင့္ တစ္ေန ့ဘတ္ ေငြ ၃၀ ႏွင့္ ၄၀ သာရ ရွိသည္။ နံနက္ ၅နာရီမွစတင္ လုပ္ကိုင္ရၿပီးညေန ၂နာရီထိ ေန ့လည္ ထမင္းစားခ်ိန္ နာရီ ၀က္ေပး ပါသည္။
အလုပ္သမား ကိုမ်ိဳးေ၀လြင္ က “ကုမၸဏီက ဦးေအးမင္း ကိုက်ေနာ္တို႔ ဖုန္းဆက္ပါတယ္။ လာရွင္း
ေပးမယ္ေျပာၿပီး ခုထိေရာက္မလာပါဘူး။ ျမန္မာသံရံုးကိုဖုန္းဆက္ေတာ့ကူညီမယ္လို႔ေတာ့ေျပာတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ေစာေစာထၿပီး တစ္ေနကုန္လုပ္တာ ဘတ္ သံုးေလးဆယ္သာရေတာ့ စိတ္ဓါတ္က်ေနၾကတယ္။
ျမ၀တီဘက္က စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ေပးလိုက္တဲ့ SB နဲ ့အလုပ္သမားအရာရွိတို႔ကို ဖုန္းဆက္ေတာ့လည္း ဘာမွ မထူး
ဘူး။ ခုဟာက က်ေနာ္တို႔ကို ျမန္မာအစိုးရ အာဏာပိုင္ေတြက ေရာင္းစားလိုက္သလိုျဖစ္ေနတယ္” ဟုေျပာ
သည္။
အလုပ္သမားတစ္ဦးစီ အနည္းဆံုး က်ပ္ေငြ တစ္သိန္းခြဲမွ သံုးသိန္းအထိ ကုမၸဏီသို႔ ေပးေခ်ခဲ့ရေၾကာင္း အလုပ္သမားမ်ားကေျပာသည္။
ယခုျပႆနာမ်ားကို ျမန္မာအလုပ္သမား ညြန္ၾကားေရးမွဴး ဦးႏိုင္ထြန္း ထံသို႔ MAT အဖြဲ႔က အခ်က္ အလက္ အျပည့္အစံုျဖင့္ တင္ျပအကူ ညီေ တာင္း ခံထားေၾကာင္း သိရွိရသည္။
ထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားအဖြဲ႔ MATဒါရိုက္တာ ဦးေက်ာ္ေသာင္းက“MOU ျပႆနာ ေတြေန႔တိုင္းတက္ေနတယ္။ ၾကက္သားအလုပ္ရံု၊ V&K နာနတ္သီးစက္ရံုေတြ၊ ေမာ္ေတာ္ကားအလုပ္ရံု ႀကီးေတြမွာ အခက္ႀကံဳေနရတဲ့ MOU အလုပ္သမားေတြ အမ်ားႀကီး ျဖစ္ေနပါတယ္။ G to G အစိုးရ အခ်င္း ခ်င္းဆိုတဲ့စကားရပ္တစ္ခုက ကာ ဆီးေန ေတာ့က်ေနာ္တို႔အလုပ္သမားအေရးေဆာင္ရြက္တဲ့သူေတြအေနနဲ ့အေတာ့္ကို လုပ္ရ ကိုင္ရ ခက္ခဲပါတယ္။ ျမန္မာအလုပ္သမားအရာရွိေတြက ထိုင္းအလုပ္သမား၀န္ႀကီးဌာန ပံုစံလိုက္ၿပီး ျပႆနာ တစ္ခုခုျဖစ္လာရင္နယ္စပ္ျပန္ပို႔ဖို႔ပဲတိုက္တြန္းတယ္။ ျမန္မာအလုပ္သမားတစ္ေယာက္နယ္စပ္ကို ျပန္
ေရာက္သြားတာ လူကုန္ကူးမႈျဖစ္ဖို႔အတြက္ ေသခ်ာသြားပါတယ္။ ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္း မွာ ဘယ္လိုအေကာင္း ဆံုး ေျဖရွင္းမလဲ ဆိုတဲ့ ပံုစံမ်ိဳး စဥ္းစားတာ မေတြ ့ရေသး တာ ကိုေတာ့ က်ေနာ္ အားမရဘူး”ဟုေျပာသည္။
ေရာက္သြားတာ လူကုန္ကူးမႈျဖစ္ဖို႔အတြက္ ေသခ်ာသြားပါတယ္။ ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္း မွာ ဘယ္လိုအေကာင္း ဆံုး ေျဖရွင္းမလဲ ဆိုတဲ့ ပံုစံမ်ိဳး စဥ္းစားတာ မေတြ ့ရေသး တာ ကိုေတာ့ က်ေနာ္ အားမရဘူး”ဟုေျပာသည္။
ထိုင္းႏွင့္ ျမန္မာ ႏွစ္ႏိုင္ငံအစိုးရတို႔ သေဘာတူညီခ်က္ျဖင့္ အလုပ္သမား တင္သြင္းသည့္ MOU
ကာလမွာ ၂ႏွစ္ေက်ာ္လာခဲ့ၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း အလုပ္ရွင္ႏွင့္ အလုပ္သမား စာခ်ဳပ္ၿပီးဆံုးသည္အထိ
ေကာင္းမြန္စြာ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနခဲ့သည့္ လုပ္သားေကာင္းမ်ားအတြက္ ထပ္မံအလုပ္လုပ္ကိုင္ခြင့္ ႏွင့္
လြတ္လပ္သည့္ တရား၀င္အလုပ္သမားျဖစ္ခြင့္အတြက္ ယေန႔တိုင္ တစ္စံုတစ္ခု ေၾကညာျခင္းမရွိေသး
ေပ။ MOU ျဖင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္း သို႔လာေရာက္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ၾကမည့္ အလုပ္သမားမ်ားအား က်ပ္ေငြ
တစ္သိန္းထက္ပို၍ ေကာက္ခံျခင္း မျပဳရဟု ျမန္မာအစိုးရက တရား၀င္ေၾကညာထားေသာ္လည္း မလိုက္နာ
သည့္ ကုမၸဏီမ်ားကို မူ ျမန္မာအစိုးရက ယေန႔အထိ အေရးယူမႈတစ္စံုတရာမရွိေသးေပ။
Monday 4 March 2013
“အလုပ္သမားအေရးေဆာင္ရြက္သူ၂ဦးအားထိုင္းရဲက ၄၅မိနစ္ေနပူလွမ္း”
၂၀၁၃ မတ္လ၄
ျမတ္ညိဳ(အလြတ္သတင္းေထာက္)
ထိုင္းျမန္မာနယ္စပ္ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕မွ ျမန္ မာျပည္သားေရးပူးတြဲလႈပ္ရွား မႈေကာ္မတီဥကၠဌ ဦးမိုးႀကိဳး ႏွင့္ ကိုေဇၚေလးဆိုသူ ႏွစ္ဦးတို႔အား မဲေဆာက္ရဲမ်ားက ခ်စ္ၾကည္ေရးတံတားထိပ္တြင္ ၄၅ မိနစ္ၾကာ ေနပူလွမ္းခံခဲ့ရေၾကာင္း ကာယကံရွင္ မ်ားက ေျပာသည္။
မတ္လ ၁ ရက္ေန႔က ၎တို႔ဟာ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕က အက္စ္ဒီဖက္ရွင္စက္ရံု (အရပ္အေခၚ- ခ်န္ပီယံ စက္ရံု) မွ ျမန္မာအလုပ္သမား ၅၂၁ ဦးတို႔၏ ယာယီပတ္စပို႔ေလွ်ာက္ထားမည့္ စာရြက္ စာတမ္း မ်ား ကိုယူေဆာင္၍ ျမန္မာသံရုံးကိုပို႔ရန္ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ ထိုင္း- ျမန္မာခ်စ္ၾကည္ေရးတံတားအနီးက One Stop Service ရံုးသို႔ သြားၾကစဥ္ မဲေဆာက္ရဲက စစ္ေဆးခဲ့သည္။
ဦးမိုးႀကိဳးတြင္ လူမွာေရာ၊ စီးလာသည့္ ဆိုင္ကယ္မွာပါ စာရြက္စာတမ္း အေထာက္အထား အျပည့္အစံု ရွိရံုမက ထုိင္းဥပေဒဆုိင္ရာ ေရွ႕ေနအေထာက္အကူျပဳကြန္ယက္ (LLC) ကြန္ယက္အဖြဲ႔၀င္ ကတ္ျပား လည္းပါသည္။
စစ္ေဆးသူ ထုိင္းရဲ ကို အဂၤလိပ္လို ေရာ၊ ထုိင္းလိုပါ ညွပ္ၿပီးရွင္းျပေသာ္လည္း မြန္လြဲ (၂) နာရီမွ (၂း၄၅) နာရီအထိ ေနပူပူတြင္ မတ္တပ္ရပ္ေနေစခဲ့သည္။
ဦးမိုးႀကိဳး က“တာ့ခ္ခရိုင္အလုပ္သမားႀကီးၾကပ္ကာကြယ္ေရးရံုး (ဆ၀ါဒီကန္)ကို ဖုန္းဆက္ၿပီး အေၾကာင္းၾကားလိုက္တယ္။ အဲဒီက က်ေနာ္တို ့ကိုဖမ္းထားတဲ့ပုလိပ္နဲ ့စကားေျပာေတာ့မွ လႊတ္ေပးပါတယ္၊ အဲဒီ ၄၅ မိနစ္ရပ္ခိုင္းထားခ်ိန္မွာ ထိုင္းရဲ ၆ ဦးရဲ႕ ယာယီပတ္စ္ပို႔ေလွ်ာက္ထားဆဲ (ေျပစာျဖတ္ပိုင္း)ေတြကိုျပတဲ့ ျမန္မာအလုပ္သမား အခ်ဳိ႕နဲ႔အငွားဆုိင္ကယ္စီးလာတဲ့ ျမန္မာအလုပ္သမား အခ်ဳိ႕ဆီကေန ပိုက္ဆံေတာင္းတယ္။”ဟုေျပာသည္။
အင္ဂ်ီအိုမ်ားႏွင့္ ထိုင္းသမဂၢမ်ားသို႔ တင္ျပႏိုင္ရန္ ရိုက္ကူးထားသည့္ ဓါတ္ပံုမ်ားကို မဲေဆာက္ပုလိပ္မ်ားက
ဖ်က္ဆီးလိုက္ေၾကာင္း ဦးမိုးႀကိဳး ကေျပာသည္။
Friday 1 March 2013
“ငါးဖမ္းစက္ေလွတြင္ေရာင္းစားခံထားရသူအခ်ိဳ႕အား ပူးေပါင္းအဖြဲ႔ကကယ္ထုတ္”
ကုိတီး
ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ေတာင္ဘက္ ကီလိုမီတာ ၁၂၃ခန္ ့အကြာတြင္ ရွိေသာ ပင္လယ္အပန္းေျဖ ခ်အမ္ၿမိဳ႕ရွိခ်ိဳစလီနာ၀ါ (3175 01141) ၂စီတြဲ ငါးဖမ္းေလွ တြင္ ေရာင္းစားခံထားရ သည့္ ျမန္မာ အလုပ္သမား အခ်ိဳ႕တို႔ကို ပူးေပါင္း အဖြဲ႔တို႔က ကယ္ထုတ္ႏိုင္ခဲ့သည္။
အလုပ္သမား ၁၄ ဦးအနက္ ၅ဦးမွာ မိမိသေဘာျဖင့္ အလုပ္လုပ္ေနၾကသူမ်ားျဖစ္ၿပီး က်န္၉ဦးတို႔မွာ ေရာင္းစားခံထားရသူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ ငါးဖမ္းေလွေပၚတြင္ အနည္း ဆံုး ေလးလမွ ၉လအတြင္း အလုပ္လုပ္ေနၾကရသည့္ အလုပ္သမားမ်ားျဖစ္ၾကသည္။
ဧရာ၀တီတိုင္း၊ ဟသၤာတခရိုင္၊ ေလးမ်က္ႏွာၿမိဳ႕နယ္၊ ခ်င္းငုတ္အုပ္စု ေရျဖဴေက်းရြာမွ အသက္ ၃၅ ႏွစ္
အရြယ္ ကိုမင္းမင္း ဆိုသူသည္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္လုပ္ထားၿပီးမွ ျပည္ပကိုအလုပ္လုပ္
ရန္ အတြက္ ထြက္ခြာရန္ ေစာင့္ေနစဥ္ မိမိတို႔ရြာတြင္ အိမ္ေထာင္က်ေနသည့္ မြန္ျပည္နယ္၊ေရးၿမိဳ႕နယ္၊ နင္းစံုေက်းရြာမွ မေနာင္ရိုး ျဖင့္ အဆက္အသြယ္ျပဳခဲ့သည္။ တရြာတည္းသားမ်ားျဖစ္ၾကေသာ ကိုမင္းမင္း၊
ရန္ပိုင္ႏွင့္ စိုးခိုင္တို႔ အား မေနာင္ရုိး ၏ မိခင္ ေဒၚသန္းေ၀ မွတစ္ဆင့္ ဘုရားသံုးဆူၿမိဳ႕ႀကံေတာရပ္ကြက္မွ
မ၀င္းဆိုသည့္ ပြဲစားအမ်ိဳးသမီး ထံသို႔ ပို႔ေဆာင္ေပးခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ကိုမင္းမင္း ကေျပာသည္။
ကိုမင္းမင္း က“ က်ေနာ္ ႏိုင္ငံျခားသြားဖို႔ ပတ္စပို႔လုပ္လိုက္တာ အေၾကြးတင္သြားတယ္။ မိဘေတြစကား
နားမေထာင္ခဲ့ဘူး။ စိတ္ေစာၿပီးေတာ့ ပြဲစားနဲ ့ဆက္သြယ္လိုက္တာ။ ပြဲစားေျပာတာကုိယံုၿပီး လိုက္လာလိုုက္
တာ ေလွေပၚေရာက္မွ ေရာင္းစားခံရမွန္းသိေတာ့တယ္။ က်ေနာ္ ထြက္ေျပးမယ္လုပ္လို႔ က်ေနာ့္ကို ပိုက္
ဆရာက ေျခေထာက္ကို သံႀကိဳးနဲ ့တစ္ခါ ေသာ့ခပ္ထားခဲ့တယ္။ အျခားလူေတြက အရက္ေသာက္လိုက္
စိတ္ၾကြေဆးရႈလိုက္နဲ ့ေပ်ာ္ေနၾကေပမယ့္ က်ေနာ္က အရက္လည္းမေသာက္ သူတို႔လိုလည္း မလုပ္ေတာ့
က်ေနာ့္ကို အၿမဲ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကတယ္” ဟုေျပာသည္။
ယခုအလုပ္သမားမ်ားအား သြားေရာက္ ကယ္ထုတ္ခဲ့သည့္ ဘန္ေကာက္အေျခစိုက္ ထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားအဖြဲ႔ MAT ဒါရိုက္တာ ဦးေက်ာ္ေသာင္း က “ က်ေနာ့္ကို ကိုမင္းမင္း ကအယင္ လ
ကတည္းက ဆက္သြယ္အကူညီေတာင္းခံထားပါတယ္။ ရရွိတဲ့သတင္းအခ်က္အလက္ေတြကို က်ေနာ္တုိ႔
ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ၾကတဲ့ အဖြဲ႕ေတြျဖစ္တဲ့ UNIAP,DSIပညာေရးဖြံ႔ၿဖိဳးေရးေဖါင္ေဒးရွင္း FED နဲ ့ဘန္ေကာက္ ျမန္မာသံရံုးက အလုပ္သမားညႊန္ၾကားေရးမွဴး ဦးႏိုင္ထြန္း တို႔ကို တင္ျပတယ္။ အကူညီ
ေတာင္းခံခဲ့တယ္။ အယင္ ေလွ၀င္လာတဲ့အပတ္မွာ ထိုင္းဘက္ အျခမ္းက အဆင္သင့္မျဖစ္ေသး တာေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႔ မကယ္တင္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ မေန႔က မနက္ ၉နာရီေလာက္မွာ ကိုမင္းမင္းက သူတို႔ သတ္မွတ္ရက္ထက္ ႀကိဳ၀င္လာတယ္လို႔ လွမ္းေျပာေတာ့ က်ေနာ္တုိ ့DSI နဲ ့ဦးႏိုင္ထြန္း တို႔ ကူညီပံ့ပိုး မႈနဲ ့ အခ်ိန္မီ သြားေရာက္ ကယ္တင္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္” ဟုေျပာသည္။
ပတ္စပို႔ႏွင့္ ေနထိုင္အလုပ္လုပ္ကိုင္ခြင့္ ဘတ္ရွိသည့္ အလုပ္သမား ၅ဦး တို႔မွာ ၎ေလွတြင္ ဆက္
လက္အလုပ္ေနၾကဦးမည္သည္။ က်န္အလုပ္သမားမ်ားမွာ လူကုန္ကူးခံရသူမ်ားကို ေစာင့္ေရွာက္ထားသည့္
ပထုန္ဌာနီ ကယ္ဆယ္ေရးစခန္းသို႔ ပို႔ေဆာင္မည္ျဖစ္ၿပီး မြန္အမ်ိဳးသားပဲနင္းႏွင့္ပိုက္ဆရာတို႔ကို မူ လူကုန္ကူးမႈတိုက္ဖ်က္ေရး ဌာနသို႔ ပို႔ေဆာင္ေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ခ်အမ္ ရဲစခန္းရဲအရာရွိႀကီးက ေျပာသည္။
ယခု ကယ္တင္မႈမွာ MAT အဖြဲ႔၏ ၂၀၁၃ ႏွစ္အတြက္ ဒုတိယေျမာက္ လူကုန္ကူးမႈျဖစ္ေၾကာင္းသိရွိရသည္။
Subscribe to:
Posts (Atom)