“စိန္စီတဲ့ပတ္စပို႔ထက္ လံုၿခံဳမႈရွိတဲ့ပတ္စပို႔စာအုပ္ျဖစ္ဖို႔လိုသည္”

“စိန္စီတဲ့ပတ္စပို႔ထက္ လံုၿခံဳမႈရွိတဲ့ပတ္စပို႔စာအုပ္ျဖစ္ဖို႔လိုသည္”

                            

          ဒီေန႔ျပည္တြင္းထုတ္The Voice Weekly   ေန႔စဥ္ထုတ္သတင္းစာမွာ ထိုင္းေရာက္ျမန္မာ အလုပ္သမားေတြကိုင္ေဆာင္တဲ့ ယာယီပတ္စပို႔ စာအုပ္ေတြကို အနီေရာင္ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ အျဖစ္   ေျပာင္းလဲထုတ္ ေပးမယ္ဆိုတဲ့ သတင္းဖတ္ရ တယ္။ ဒီစာအုပ္ဟာအျခားႏိုင္ငံေတြကို ထြက္လို႔ ရေလာက္တဲ့ပတ္စပို႔မဟုတ္ပဲ OnlyThailand (ထိုင္းႏိုင္ငံအတြက္) ေလာက္သာသံုးလို႔ရတဲ့ ပတ္စပို႔ ဆိုရင္   ေတာ့ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြ ရင္ခုန္ၾကမွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ က်ေနာ္ထင္တယ္။

         ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္းမွာ သန္းခ်ီရွိတဲ့ျမန္မာအလုပ္သမားေတြကို  ျမန္မာအစိုးရက ၂၀၀၉ ကတည္းက အနီေရာင္ယာယီပတ္စပို႔လုပ္ေပးခဲ့တာပါ။၂၀၁၂ ခုႏွစ္အတြင္းမွာ ျမန္မာအလုပ္သမား၀န္ႀကီးဌာနနဲ႔ ကုမၸဏီ တစ္ခုတို႔ပူးေပါင္းၿပီး ခရမ္းေရာင္ပတ္စပို႔ဆိုတာကိုလုပ္တယ္။ ဘန္ေကာက္ျမန္မာသံရံုးအစည္းေ၀းထဲမွာ အလုပ္သမားဒု၀န္ႀကီးက ဘတ္၅၀၀ထက္ပိုယူရင္ ေထာင္ခ်ပစ္မယ္လို႔ေျပာခဲ့ေပမယ့္ စခန္း၁၁ ခုမွာပတ္စပို႔ တစ္အုပ္ ကိုဘတ္ ၈၅၀နဲ႔ေရာင္းခ်ခဲ့ၾကတယ္။

MOUစာအုပ္ေတြအတြက္ အလုပ္သမားေတြ ကိုယ္တိုင္လက္မွတ္ ထိုးစရာမလိုပဲ သိန္းေပါင္းမ်ား စြာပံုႏွိပ္ေ ရာင္းခ်လိုက္ၾကတဲ့အတြက္ စာအုပ္ထုတ္ေရာင္းသူေတြဟာ သန္းေပါင္းကုေဋၾကြယ္သြားၾကၿပီျဖစ္ တယ္။

                          “ဘာ့ေၾကာင့္အလုပ္သမားေတြကို ပတ္စပို႔ထုတ္ေပးၾကသလဲ”

            ထိုင္းအစိုးရကေတာ့ ပတ္စပို႔လုပ္ေပးလိုက္တဲ့အတြက္ သန္းခ်ီရွိတဲ့ျမန္မာအလုပ္သမားေတြဆီက ဘီလီယံေပါင္းမ်ားစြာေသာ ေငြေတြျပန္ရခ်င္လို႔လုပ္တာျဖစ္တယ္။ ျမန္မာအစိုးရကေတာ့ တရား၀င္ အလုပ္ သမားေတြ ဥပေဒေဘာင္အထဲက အခြင့္အေရးေတြရေစခ်င္လို႔လုပ္ေပးတာျဖစ္တယ္လို႔ ေယဘုယ် ေျပာ ၿပီး ေတာ့ ပတ္စပို႔ထုတ္ေပးတယ္။ တကယ့္လက္ေတြ႔မွာ ထိုသို႔မဟုတ္။   အက်ိဳးအျမတ္ေတြေၾကာင့္လုပ္ ေပးေန ၾကျခင္းသာျဖစ္တယ္။ သံရံုးနဲ႔ ထိုင္းအလုပ္သမား၀န္ႀကီးဌာနကို ဘယ္လိုေပးရတယ္။ ဘယ္ေလာက္ေပးရတယ္ဆိုတာ ပတ္စပို႔လုပ္တဲ့ ၾကားခံကုမၸဏီ တစ္ခုုခုကိုေမးၾကည့္ ရင္သိႏိုင္ပါတယ္။ အက်ိဳးအျမတ္ယူပါ။ အလုပ္သမားေတြအတြက္ ကုန္ရက်ိဳးနပ္တဲ့ ပတ္စပို႔ျဖစ္ေအာင္ေ တာ့ တာ၀န္ယူပါ။

                  “စာအုပ္အေရာင္းေျပာင္းလဲျခင္းက အဓိကလား၊ လံုၿခံဳမႈကအဓိကလား”

            ကြယ္လြန္သြားၿပီျဖစ္တဲ့ ႏိုင္ငံေက်ာ္ ဟာသသရုပ္ေဆာင္ အကယ္ဒမီ ေမာ့စ္ နဲ႔ အၿငိမ့္ မင္းသမီး သႏၱာလင္း တို႔ စိတ္ပညာရံပံုေငြပြဲ အတြက္ အၿငိမ့္ေဖ်ာ္ေျဖေရးတစ္ခုမွာ ပ်က္လံုးတစ္ခုပ်က္သြား တာ   ျမန္မာပရိတ္သတ္ေတြအားလံုးမွတ္မိၾကမယ္ထင္ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ “ေျခလက္မပါေပမယ့္ အဓိက က အဓိကပါပဲ”ဆိုတဲ့ ပ်က္လံုးပါ။ စာအုပ္အေရာင္ေျပာင္းျခင္းက အဓိကမက်ပါ။ စာအုပ္အဆင့္အတန္းကသာ  အဓိကက်ပါတယ္။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသားတစ္ေယာက္စာအုပ္(သို႔မဟုတ္) အျခားႏိုင္ငံျခားစာအုပ္တစ္အုပ္ ကို ထိုင္းပုလိပ္ေတြ စစ္ေဆးရဲသလား။ အနီေရာင္ျမန္မာပတ္စပို႔ ကမာၻ႔ေလဆိပ္ေတြမွာ မ်က္ႏွာငယ္ ေနရ ဆဲပါ။

           

           ထိုင္းလူမ်ိဳးနဲ႔ထိုင္းအားဏာပိုင္ေတြရဲ႕စိတ္ထဲ မွာ ျမန္မာ အလုပ္သမားေတြဟာ ထိုင္းႏိုင္ငံ အက်ိဳး စီးပြားေတြကို လာေရာ က္ အလုပ္လုပ္ေနၾကတဲ့ လုပ္သားေကာင္းေတြျဖစ္ၾကတယ္။ ထိုင္းႏုိင္ငံသားေတြ မလုပ္ ခ်င္ေတာ့တဲ့…အႏၱရာယ္ရွိ၊ ညစ္ပတ္၊ ပင္ပန္းတဲ့ အလုပ္ေတြကို လုပ္ေနၾကရတဲ့ အလုပ္သမားလူတန္း စား ပါလားဆိုတဲ့ စိတ္ထားမ်ိဳး၊ ရွိဖို႔လိုအပ္သလို၊ ျမန္မာအစိုးရရဲ႕   ျမန္မာသံရံုးေတြကလည္း ႏိုင္ငံျခားက ေငြရွာ ေပးေနၾကတဲ့ မိမိႏိုင္ငံက လုပ္သားေကာင္းေတြကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရ မယ့္ဆိုတဲ့ အသိစိတ္ရွိတဲ့ ျမန္မာ ၀န္ထမ္းမ်ိဳး မရွိေသးသေရြ႕  ကာလပတ္လံုး အနီေရာင္ပတ္စပို႔ မကလို႔ ႀကိဳက္တဲ့အေရာင္ ကို ေျပာင္းလုပ္ဦး၊ ကုန္ကုန္ေျပာလိုက္မယ္ ပတ္စပို႔မွာ စိန္စီ လိုက္ အံုးေတာ့ ျမန္မာအလုပ္သမား ေတြအတြက္ေတာ့ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ လံုၿခံဳမႈမရွိႏိုင္ပါ။

        (ဒီအသိတရားက ထိုင္းလူမ်ိဳးမွာ ဘယ္ေတာ့မွ ျဖစ္လာမွာမဟုတ္သလို တာ၀န္သိတဲ့ ျမန္မာ၀န္ထမ္း   ေကာင္းဆိုတာယခုအခ်ိန္မွာ ရွားပါးပစၥည္းျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္)

                            “ျမန္မာပတ္စပို႔အတြက္ တာ၀န္ခံမႈတာ၀န္ယူမႈမရွိ”

       ဘတ္ေငြ တစ္ေသာင္းအထက္ ကုန္က်ၿပီးမွ လုပ္ရတဲ့ပတ္စပို႔က ထိုင္းေရာက္ျမန္မာအလုပ္သမားေတြ အတြက္ လံုၿခံဳေရးအာမခံမႈမရွိတဲ့အျပင္ ၀န္ထုတ္၀န္ပိုးပါျဖစ္ေနတယ္။ ထိုင္းအာဏာပိုင္ေတြဟာ ပတ္စပို႔ ပါတဲ့အလုပ္သမားတစ္ေယာက္ကိုေတြ႔ရင္ အလုပ္လုပ္ခြင့္ work permit ေသြးစစ္လက္မွတ္ သူေဌးစာရြက္ စာတမ္းစသည္ျဖင့္  အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာအေထာက္အထားကိုေတာင္းပါတယ္။ သူေဌး မတူဘူး၊  ပတ္စပို႔လုပ္ ထားတဲ့ေနရာမတူဘူးဆိုတာတို႔အျပင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးအေၾကာင္းျပခ်က္ေတြနဲ႔ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြဆီက ပိုက္ဆံ ေတာင္းပါတယ္။ ပို္က္ဆံရမွ ျပန္လႊတ္ပါတယ္။ ပိုက္ဆံမရရင္ ပတ္စပို႔ကိုဖ်က္ဆီးလိုက္ၿပီး နယ္စပ္ ကို ျပန္ပို႔ လိုက္ပါတယ္။ 

         ျမန္မာအစိုးရဘက္ကလည္း အထူးသျဖင့္ ဘန္ေကာက္ျမန္မာသံရံုးက အဲသလို မတရား လုပ္ေနတဲ့ ထိုင္းပုလိပ္ေတြကို ေန႔တဓူ၀ မေျဖ ရွင္းေပးႏိုင္သေရြ႕(သို႔) ထိုင္းအစိုးရက ပတ္စပို႔ ကိုင္ထားတဲ့ အလုပ္သမားေတြကို မလိုလားတဲ့ စစ္ေဆးမႈမ်ိဳး မလုပ္ရဘူးဆိုတဲ့ တိက်တဲ့အမိန္႔အာ ဏာ မေပးထားသေရြ႕ ထိုင္းပုလိပ္က ညစ္ပတ္ေန အံုးမွာျဖစ္တယ္။ ပတ္စပို႔ရွိလွ်က္နဲ႔ ကားေပၚေခၚတင္ သြားၿပီး အဓမၼျပဳက်င့္ ခံလာခဲ့ရတဲ့ ျမန္မာအလုပ္ သမရွိတယ္။  ထိုင္းပုလိပ္ ပတ္စပို႔ကို မီးရႈိ႕လိုက္တာရွိတယ္။

        ပတ္စပို႔စာအုပ္အတြက္ အလုပ္သမားေတြ ႀကံဳေတြ႔ေနရတဲ့ ဒုကၡေတြကေတာ့ ပတ္စပို႔ လုပ္ထားတဲ့ အလုပ္သမေတြမွာ ရက္ေပါင္း ၉၀ တစ္ႀကိမ္ တံဆိပ္တံုးထုရတဲ့ဒုကၡ၊ စာအုပ္သက္တမ္းတိုးရတဲ့ကိစၥ၊ work permit ကိစၥရပ္ေတြ အကုန္လံုးဟာ ပြဲစားေတြ ကိုၾကားခံ ေဆာင္ရြက္ရတာမို႔ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ေခါင္းပံုျဖတ္ မႈ ေတြကိုခံေနၾကရဆဲျဖစ္ပါတယ္။ လုပ္ငန္းရွင္ေတြကပတ္စပို႔ကိုသိမ္းထားတာ။ ပြဲစားက စာအုပ္ကိုသိမ္း ထား ၿပီးေငြညွစ္ေနတာေတြရွိတယ္။ ပတ္စပို႔လုပ္လိုက္ရတဲ့အတြက္ အလုပ္သမားေတြရဲ႕ေငြေတြအမ်ားႀကီး ကုန္ က်သြားခဲ့ရတယ္။ ပတ္စပို႔ကိုသိမ္းထားရင္ ႏြားနဖါးႀကိဳးထိုးသလိုျမန္မာေတြရုန္းမရျဖစ္ၾကရခ်ာတယ္။

             ပတ္စပို႔စာအုပ္တစ္ခုတည္းနဲ႔ ခရီးသြားလာခြင့္မရရွိပါ။  မဲေဆာက္ဘက္ကိုသြားရင္ျဖစ္ျဖစ္ ဗမာျပည္ေနရပ္ကိုျပန္ရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ လမ္းမွာရွိသမွ် ဂိတ္ေတြမွာ ပိုက္ဆံေပးၾကရပါတယ္။ ဒီလိုေကာက္စား   ေနတာကို ထိုင္းနဲ႔ျမန္မာအစိုးရတို႔ ခုထိ ဘာမွမေျပာၾကေသးပါ။ ပတ္စပို႔လုပ္တာ အလုပ္သမားေတြ အတြက္ အက်ိဳးရွိသလား မရွိဘူးလားလို႔ ျမန္မာအလုပ္သမားတိုင္းကိုေမးၾကည့္ပါ။ မိဘေပးစားလို႔သာ လင္ ယူ လိုက္ရတယ္။ နင္တို႔ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ကေလးေမြးဖို႔ကိစၥပဲလားလို႔ ေျဖၾကပါလိမ့္မယ္။

“ျမန္မာအလုပ္သမားေတြအတြက္ဘာလုပ္ၾကမလဲ”

             ထိုင္းကိုေရာက္ေနတဲ့ သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြအတြက္ ဘာလုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲ ဘယ္လိုလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲ၊ ဘယ္သူေတြနဲ႔လုပ္ရင္ေကာင္းမလဲ။ ထိုင္းအစိုးရကို ဘာေတြ ေတာင္းဆိုႏိုင္မလဲဆိုတဲ့ အသိစိတ္ဓါတ္မ်ိဳးရွိတဲ့ ျမန္မာအရာရွိ  အယင္ဆံုးလိုအပ္ပါမယ္။ သမၼတဦးသိန္းစိန္ ေမာင္းႏွင္ေနတဲ့ အစိုးရယႏၱာရားထဲမွာ၊ ဒီလိုလူမ်ိဳးရွိသလား။ ခိုင္းမွလုပ္တဲ့ ယႏၱရားမ်ိဳးပဲရွိေသးလား။ လူႀကီးစိတ္ႀကိဳက္ေငြရွာေကာင္းတဲ့သူကို လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ခြင့္အပ္ထားတဲ့ စနစ္မ်ိဳး ပဲရွိေသးလား။ (ဥပမာ ေဒသခံအရာရွိကမဟုတ္တာေတြလုပ္ေနတယ္။ အဲဒါကို ေနျပည္ေတာ္က အေရး ယူေျဖရွင္းမယ့္ လူႀကီးေတြဆီကို အေထာက္အထားနဲ႔တင္ျပလိုက္တယ္။ အဲဒီအရာရွိႀကီးေတြက တိုင္ၾကား ခံရတဲ့အရာရွိကို လွမ္းၿပီေမးတယ္) ဆိုေတာ့ အေျဖမွန္က ဘယ္နည္းနဲ႔မွရလာစရာမရွိပါ။

              ျမန္မာအစိုးရရဲ႕စာရင္းမ်ားအရ ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္းမွာ ယာယီႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ကိုင္ေဆာင္ထားသူ ၁ဒႆမ ၇သန္းေက်ာ္ရွိတယ္။ ဒီစါရင္းမွာMOUနဲ႔တင္ပို႔တဲ့ပါကင္ထုတ္ပို႔တဲ့စာရင္း မပါေသးဘူး။   ေလးငါးသန္း ေလာက္ ခန္႔မွန္းထားၾကတဲ့ စါရင္းနဲ႔အမ်ားႀကီးကြာဟေနေသးတယ္။  ထားလိုက္ေတာ့။ သန္းနဲ႔ခ်ီရွိေနတဲ့ ဒီအလုပ္သမားေတြ ထဲက ေပၚေပါက္လာမယ့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာျပႆနာေတြကို ဘယ္သူ ရွင္းမလဲ။  ဘယ္လိုရွင္းမလဲ။ ဘာေတြကိုႀကိဳ လုပ္ထားၾကမလဲ။ ဒီေခတ္ႀကီးထဲမွာ ခိုင္းတာလုပ္၊ ခြဲတမ္းယူ၊ ခံမေျပာနဲ႔၊ အဘကို တင္ျပရအံုးမယ္နဲ႔ပဲ ဆက္သြားေနအံုးမွာလား။ စနစ္သစ္ဆီကိုသြားေနပါတယ္ဆိုတဲ့ အစိုးရယႏၱရားထဲမွာႏိုင္ငံ့တာ၀န္ထမ္းတာနဲ႔ မိမိအခြင့္အာဏာကိုသံုးၿပီး ကိုယ္က်ိဳးရွာတာကို ကြဲကြဲျပားျပား သိရွိ တဲ့၀န္ထမ္း ေကာင္းေတြတကယ္ ရွိေနၿပီလား။ အထက္အရာရွိကိုေငြရွာေပးၿပီးေပးမယ္။  ေအာက္ေျခမွာ လုပ္ခ်င္တိုင္း လုပ္ေနမယ္။  မုန္႔ပံုးေတြနဲ႔ ဆြဲျခင္းေတြနဲ႔ လာကန္ေတာ့ၾကဆဲပဲလားလို႔ေမး ရင္ စိတ္ဆိုးၾကမလားပဲ။

             လုပ္ရန္(၁) ပတ္စပို႔စာအုပ္လုပ္မေပးမီ ထိုင္းအစိုးရလုပ္ေပးခဲ့တဲ့ ပန္းေရာင္ဘတ္ကဒ္နဲ႔ ပတ္စပို႔ စာအုပ္တို႔ရဲ႕ကြာဟာခ်က္၊ အာမခံခ်က္၊ ကုန္က်တဲ့ေငြ အလုပ္သမားမ်ားအတြက္ အက်ိဳးအျပစ္၊ စသည္ တို႔ကို ထိုင္းႏွင့္ ျမန္မာအစိုးရတို႔ အလုပ္သမားေတြရဲ႕အသံေတြနဲ႔ ယွဥ္ထိုးစဥ္းစားမႈမျပဳေသး။

လုပ္ရန္(၂) MOU နဲ႔အလုပ္သမားတင္သြင္းျခင္းဟာ အစိုးရ ၂ရပ္တို႔ စားပြဲေပၚက ေပၚလစီနဲ႔၊ ပြဲစားေတြ လုပ္ ေနတာနဲ႔ တရား၀င္လူကုန္ကူးမႈျဖစ္ေနတာ၊ အလုပ္သမားေတြအတြက္အခြင့္အေရးရွိ/မရွိ စဥ္းစားမႈ မ်ိဳးမရွိ ေသးသလို အလုပ္သမားေတြရဲ႕အသံကို  မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားဆဲျဖစ္တယ္။

လုပ္ရန္(၃) MOUလူပါကင္ထုတ္ေတြဟာ မူလသတ္မွတ္ထားတဲ့အလုပ္ခြင္မွာ စည္းကမ္းလိုက္နာၿပီးႀကိဳး ႀကိဳးစားစားအလုပ္လုပ္ၿပီးေတာ့ ပတ္စပို႔စာအုပ္ဖိုး ဘတ္ေငြ၁၃,၀၀၀ကေန ၃၀,၀၀၀   ေလာက္အထိ   ေပးဆပ္ လိုက္ရတယ္။ ၂ႏွစ္လည္းအလုပ္လုပ္ခဲ့တယ္။ စာအုပ္လည္းရေရာ… အဲဒီစာအုပ္က အဲဒီအလုပ္ သမားအတြက္ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ ဘာမွအသံုးမက်ဘူးဆိုတာ အေတာ္ကိုုစိတ္ပ်က္ ဖို႔ေကာင္းတဲ့ျဖစ္ ရပ္ျဖစ္တယ္။ ျမန္မာအစိုးရအေနနဲ႔ ဒီကိစၥေတြကို အေလးနက္စဥ္းစားသင့္တယ္။ ထိုင္းအစိုးရက က်ေနာ္ တုိ႔ ျမန္မာအလုပ္ သမားေတြအေပၚမွာ ခ်မွတ္ထားတဲ့ ထိန္းခ်ဳပ္ေရးေပၚလစီ ကိုျမန္မာအစိုးရဘက္က လံုး၀ေျဖေလွ်ာ့ႏိုင္ျခင္း မရွိတာကိုေတြ႔ရတယ္။

လုပ္ရန္(၄) ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္းက တရား၀င္ျမန္မာအလုပ္သမားအခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖါက္ခံရရင္ က်ေနာ္တို႔ ဆီမွာအကူညီေတာင္းခံလို႔ရတယ္။ အားလံုးကိုမရွင္းလင္းႏိုင္ေပမယ့္ တတ္ႏိုင္သမွ် ရွင္းေပးေနဆဲျဖစ္ တယ္။  က်ေနာ္တို႔မွာ ဥပေဒအတိုင္းေဆာင္ရြက္ဖို႔ ေရွ႕ေနေရွ႕ရပ္အဆင္သင့္ရွိတယ္။ MOU နဲ႔လာၿပီး အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖါက္ခံေနရတဲ့အလုပ္သမားေတြ၊  အမႈဖြင့္တိုင္ၾကားဖို႔ရံုး ထိုင္းမွာလိုအပ္ေနတယ္။ MOU ျပႆနာေတြ ကို ဖံုးဖို႔ဖိဖို႔စဥ္းစားေနၾကရံုနဲ႔မၿပီးဘူး။ အဲဒါအေျဖမဟုတ္ဘူး။  ထိုင္းလူမ်ိဳးေတြဆီမွာ တစ္ေန႔တျခားဗမာေတြ ပိုၿပီး သိကၡာက်လာတယ္။ 

“လုပ္ရပ္အမွားေတြကို  စီစစ္အေရးယူမႈမရွိ”

          မၾကာမီက တခန္းရပ္သြားခဲ့တဲ့ ပတ္စပို႔ လုပ္ငန္းစဥ္အတြင္းမွာ ေကာ့ေသာင္း၊ စူရတ္ဌာနီ၊ မဟာခ်ိဳင္၊ ဘန္ေကာက္နဲ႔ မဲေဆာက္တို႔မွာ ဘဂၤါလီ လူမ်ိဳးေတြကို ျမန္မာသန္းေခါင္စာရင္းအတုေတြနဲ႔ ပတ္စပို႔ေတြ ထုတ္ေပးခဲ့ၾကတယ္။ ဘဂၤလားေဒ့ခ်္က ခုမွေရာက္လာၿပီး ဗမာစကား တစ္လံုးမွ မတတ္တဲ့ ဘဂၤါလီေတြ ေတာင္ ျမန္မာပတ္စပို႔ ရရွိသြားၾကတ ယ္။ ျမန္မာလူငယ္ေတြ အေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနၾကတယ္။ သံရုံးတံဆိပ္နဲ႔ ထိုင္းအလုပ္သမား ၀န္ႀကီး ဌာန တံဆိပ္တံုးေတြ ပတ္စပို႔လုပ္ေပးတဲ့ စခန္းထဲက ပြဲစားတိုင္း လိုလိုမွာရွိၾကတယ္။ ဒါေတြကို တာ၀န္သိ ျမန္မာအလုပ္ သမားေ တြက ဖုန္းကယ္မရာေတြနဲ႔ ဗီဒီယိုနဲ႔ ဓါတ္ ပံုေတြ ရိုက္ၿပီးေတာ့ ေနျပည္ေတာ္ အထိ တင္ျပၾကတယ္။ က်ေနာ္တို႔ိုဆီကိုလည္းCD ေခြေတြနဲ႔ပို႔ၾကတယ္။

              ျဖစ္သင့္တာနဲ႔ ျဖစ္ခ်င္တာကိုေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့။ ျပည္ပကိုထြက္ခြာၿပီး အလုပ္လုပ္ေနၾကတဲ့ သန္းခ်ီရွိတဲ့ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြဟာအလုပ္လုပ္လို႔ရတဲ့ေငြေတြကို ေနရပ္ရင္းကို ျပည္ပက ေငြရွာေပး

 ေနၾကတဲ့ ႏိုင္ငံ့လုပ္သားေကာင္းေတြျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဒီအလုပ္သမားေတြကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး ကာကြယ္ဖုိ႔   ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ တာ၀န္က ျမန္မာအစိုးရမွာတာ၀န္ ရွိတယ္။ ၂၀၁၃ ႏွစ္စပိုင္းမွာ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္   ေရာ   ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကပါ ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြကို ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ၾကရမယ္လို႔ ေျပာ ခဲ့ၾကတယ္။

            ထိုင္းေရာက္ျမန္မာအလုပ္သမားေတြကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္မယ့္သူ ယခုတိုင္ မရွိေသးတာ  ကိုၾကည့္ရင္ သမၼတ စကားက ထိုင္းမွာ အရာမေရာက္ဘူးဆိုတာ သိသာသလို၊ ေဒၚစုလည္း အာသြားတာပဲ လို႔ အလုပ္သမားေတြကေျပာၾကတယ္။  နိဂံုးခ်ဳပ္အေနနဲ႔ေျပာရရင္ေတာ့ ပတ္စပို႔စာအုပ္ အေရာ င္ေျပာင္း ျခင္းက အလုပ္သမားေတြအတြက္အဓိကမဟုတ္ပဲ ပတ္စပို႔စာအုပ္လုပ္ထားတဲ့ အလုပ္ သမားေတြ အတြက္  သင့္ေတာ္တဲ့လြတ္လပ္မႈနဲ႔ လံုၿခံဳမႈရွိေရးအတြက္ကသာ အဓိကျဖစ္တယ္ လို႔ေျပာခ်င္ပါတယ္။

                                                                                    ေက်ာ္ေသာင္း