“က်ေနာ္တို႔ ဘာမွ မလုပ္ပဲေနျခင္းသည္သာအႏၱရာယ္အကင္းဆံုးျဖစ္ေခ်မည္”
လူကုန္ကူးမႈတိုက္ဖ်က္ေရးကို တရားမ၀င္ ဆင္စြယ္ေရာင္း၀ယ္ေရးလို၊ မူးယစ္ေဆး၀ါးတိုက္ ဖ်က္ေရးလို အင္တိုက္အားတိုက္မလုပ္မခ်င္း၊ တိတိ က်က်ျပတ္ျပတ္သားသားမလုပ္မခ်င္း လူကုန္ကူးမႈ တိုက္ဖ်က္ေရးဟာ ဒီကမၻာေပၚကေပ်ာက္ကြယ္သြား စရာမရွိ။ လက္ရွိအေျခအေနမွာ လူကုန္ကူးမႈက ပေပ်ာက္ဖို႔ေနေနသာသာ ေလွ်ာ့နည္းလာျခင္းေ တာင္ မရွိဘူး။ က်ေနာ္တို႔ပဲ တစ္ေန႔မဟုတ္တစ္ေန႔ အျပတ္အရွင္းခံရလိမ့္မယ္။
သတၱ၀ါတိုင္းဟာ မိမိအသက္နဲ႔မိမိဘ၀ကိုခင္တြယ္ၾကတာခ်ည္းပါ။ အတၱသမားေတြမ်ားၿပီး အတၱ/ပရမွ်တစြာေနထိုင္က်င့္ႀကံလိုသူကနည္းပါးတယ္။ မိမိလုပ္ကိုင္ေနတာကို ေနာက္ယွက္ဖ်က္ဆီးသူဟူသမွ်ကို ရန္သူအျဖစ္သတ္မွတ္ၾကတယ္။ အာဏာ နဲ႔လုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိၾကသူေတြဟာ သူတို႔အခြင့္အာဏာ ကိုသံုးၿပီး သူတို႔ ဘ၀ႀကီးပြားခ်မ္းသာဖို႔အတြက္ မသမာမႈမ်ိဳးစံုသံုးၿပီးျပဳမူတတ္ၾကတယ္။ ကမာၻေပၚမွာ အာဏာရွိသူနဲ႔ ပူးေပါင္းၿပီး မတရားစီးပြားရွာ သူူဟူသမွ် အခ်မ္းသာဆံုးလူေတြျဖစ္ကုန္ၾကတယ္။ ဒီလူေတြကိုယ္တိုင္လည္း မတရားမွန္းသိၾကမွာပါ။ ဒါေပမယ့္အလုပ္ျဖစ္ၾကတယ္။ မတရားမႈနဲ႔လာဘ္ေပး ယူမႈေတြက ကမာၻေနရာအႏွံ႔ မွာျဖစ္ေနတယ္။ ပေပ်ာက္ေအာင္ႀကိဳးစားေနၾကတယ္ဆိုေပမယ့္ အေခ်ာင္ရတဲ့ ဒီလာဘ္စားမႈႀကီးေတြက ကမာၻေပၚက ေပ်ာက္ကြယ္ဖို႔ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္။
“ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္းမွာ က်ေနာ္တို႔ကယ္တင္ထားခဲ့တဲ့ လူကုန္ကူးခံခဲ့ၾကရတဲ့သံုးသုတ္ျပန္ၾကေတာ့မယ္”
ပထမ တစ္သုတ္က ၂၀၁၃ ဇန္န၀ါရီလ ၁ ရက္ေန႔က မဟာခ်ိဳင္မွာ အင္ဒိုေလွေပၚကိုတင္အံ့ဆဲျမန္မာ အလုပ္သမား ၇ဦး(မ၂+က်ား၅)ကိုပြဲစားရဲ႕အခန္းထဲမွာ ပိတ္ေလွာင္ထားစဥ္မွာ လက္ပူးလက္ၾကပ္မိခဲ့တာပါ။ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ အစိုးရရံုးေတြ အကုန္ ပိတ္ထားတဲ့ ပီမိုင္(ႏွစ္သစ္ကူး)ကာလအခ်ိန္ ၀ိုင္း၀န္းကူညီေပး ခဲ့တဲ့့ ထိုင္းအစိုးရလူကုန္ ကူးမႈတိုက္ဖ်က္ေရးေထာက္လွမ္းေရး တပ္ဖြဲ႔ DSI ကို အထူးေက်းဇူးတင္ခဲ့ရပါတယ္။ ဒုတိယအသုတ္က၂၀၁၃ မတ္လ ၁၀ ရက္ေန႔က မေလးရွားနယ္စပ္ ကတန္ငါးဖမ္းေလွမွာ၆လၾကာ အလုပ္လုပ္ခဲ့ ရတဲ့ ကယ္တင္သူ ၁၅ဦးထဲ၂ဦးနဲ႔ တတိယအသုတ္ျဖစ္တဲ့ ၂၀၁၃ ခု ဧၿပီလ၇ ရက္ေန႔က ထိုင္းအစိုးရ လူကုန္ကူးမႈ တိုက္ဖ်က္ေရး အဖြဲ႔ AHTD နဲ႔ကယ္တင္ခဲ့တဲ့ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ေခါင္ဒဲန္ေလွဆိပ္ က သြားေရာက္ ကယ္ထုတ္ခဲ့တဲ့ ပင္လယ္ထဲမွာ ၁၁ လၾကာ အလုပ္ လုပ္ေနခဲ့ရတဲ့အလုပ္သမား၃ဦးတို႔ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဒီသံုးသုတ္ထဲက စုစုေပါင္း ၁၀ဦး ျပန္ပို႔ခံၾကေ တာ့ မွာျဖစ္ပါတယ္။
ပထမအသုတ္ ျဖစ္တဲ့ မဟာခ်ိဳင္မဲေခါင္ငါးဖမ္းေလွဆိပ္က ပြဲစားအခန္းမွာ လက္ပူးလက္ၾကပ္မိခဲ့ေပမယ့္ ပြဲစားနဲ႔ငါးဖမ္းေလွပိုင္ရွင္ေတြဟာ မဟာခ်ိဳင္ရဲစခန္းကို တစ္ေခါက္သာ လာခဲ့ၾကရပါတယ္။ အခ်ဳပ္လည္း မက်ခဲ့ရသလို တရားရံုးကိုလည္း တစ္ႀကိမ္တစ္ေခါက္မွလာစရာမလိုခဲ့ပါ။ အလုပ္သမား၇ဦးကေတာ့ ပထုန္ဌာနီ ကယ္ဆယ္ေရးစခန္းထဲမွာ ၉လၾကာမွ ျပန္ပို႔ခံရေတာ့တယ္။
ဒုတိယအသုတ္ ျဖစ္တဲ့၊ မတ္လ ၁၀ ရက္ေန႔က ကတန္ငါးဖမ္းေလွဆိပ္မွာ ကယ္ထုတ္ခဲ့တဲ့ အလုပ္ သမားေတြဆိုလည္း ယခုတိုင္ ရေနာင္းကယ္ဆယ္ေရးစခန္းထဲမွာ အမႈရင္ဆိုင္ေနၾကရဆဲျဖစ္တယ္။ အခုျပန္ရမယ့္ ၂ ေယာက္မွာ တစ္ဦးက HIV ေရာဂါေ၀ဒနာသယ္ျဖစ္ၿပီး ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ပြဲစားေတြ ၀ိုင္းရိုက္သတ္လို႔ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္သြားသူျဖစ္တယ္။ သူတို႔နဲ႔အတူတူေရာင္း စားခံခဲ့ၾက သူ ေတြကေတာ့ လူသတ္ဂိုဏ္းႀကီးနဲ႔ဆက္ႏြယ္ေနတာေၾကာင့္ ဘယ္ေတာ့ျပန္ရမယ္ဆိုတာ အတိအက်ေျပာဖို႔ အေတာ္ခက္ခဲပါတယ္။ ခုျပန္ရမယ့္အလုပ္သမား၂ဦးဟာ ပင္လယ္ထဲမွာ၆လနဲ႔ ကယ္ဆယ္ေရးစခန္း ထဲမွာ ၆လ စုစုေပါင္း၁ႏွစ္ အခ်ိန္ကုန္သြားခဲ့တယ္။
လူသတ္မႈ၊ အဓမၼျပဳက်င့္မႈနဲ႔ ဆက္ႏြယ္ေနၿပီး လူကုန္ကူူမႈဂိုဏ္းေခါင္းေဆာင္ကို ရာဘာေတာထဲမွာ ေသနတ္နဲ႔ ပစ္ဖမ္းတဲ့ ဒီရာဇ၀တ္မႈႀကီးမွာေတာင္မွ အလုပ္သမားေတြက တရားရံုးကို ၇ႀကိမ္တက္ေရာက္ ခဲ့ၿပီး ျဖစ္ၾကေပမယ့္ ငါးဖမ္းေလွပိုင္ရွင္သူေဌးကေတာ့ တစ္ခါတစ္ေခါက္မွ ေရာက္မ လာခဲ့ေသးဘူးလို႔ အလုပ္သမားေတြက ေျပာျပၾကပါတယ္။
တတိယအသုတ္ျဖစ္တဲ့ ဧၿပီလ၇ ရက္ေန႔က ကယ္ထုတ္ၾကတဲ့ေခါင္ဒဲန္ငါးဖမ္းေလွဆိပ္က အလုပ္သမား ၃ ေယာက္ကေတာ့ ငါးဖမ္းေလွေပၚမွာ ၆လနဲ႔ ပထုန္ဌာနီကယ္ ဆယ္ေရး စခန္းထဲမွ ၅လ စုစုေပါင္း၁၁လအခ်ိန္ၾကာ သြားခဲ့ၾက တယ္။ ေလွပိုင္ရွင္နဲ႔ ထိုင္းႏိုင္ငံက နာမည္ႀကီး လူကုန္ကူးမႈတိုက္ ဖ်က္ ေရးအင္ဂ်ီအိုအဖြဲ႔က၀န္ထမ္းနဲ႔ ကယ္ဆယ္ေရးစခန္းထဲက အႀကီးဆံုးပုဂၢိဳလ္တို႔ပူးေပါင္းၿပီး အလုပ္သမားတစ္ေယာက္ကို တစ္ လ ဘတ္ေငြ ၄,၅၀၀ႏုန္းနဲ႔ မယူမေနရ သေဘာတူလက္မွတ္ ထိုးခိုင္းလိုက္ၾကတယ္။ တရားရံုးကို ေလွပိုင္ရွင္သူေဌးတစ္ခါမွမလာခဲ့ပဲ ငါးဖမ္းေလွရဲ႕ ပဲ့နင္းသာလာပါတယ္။ တရားရံုးမွာထြက္ဆိုရတာက မိမိသေဘာနဲ႔မိမိလာၿပီးအလုပ္လုပ္တယ္။ သူေဌးသြားေခၚ တာ မဟုတ္ဘူး။ ဗမာပြဲစားေတြလာၿပီး ေလွေပၚမွာလာထည့္တာျဖစ္တယ္။ လုပ္အားခကို လာသြင္းတဲ့ ပြဲစားေတြကို လုပ္ငန္းရွင္ေတြကရွင္းၿပီးျဖစ္တာေၾကာင့္ သူေဌးမွာအျပစ္မရွိဘူးဆိုၿပီး ဆံုးျဖတ္ၾကတယ္ဆိုပဲ။ ထိုင္းမွာက်င့္ သံုးတဲ့ လူကုန္ကူူးမႈဥပေဒက ရွင္းေနတာပဲ။
လူကုန္ကူးမႈ၊ မတရားကၽြန္ျပဳမႈေတြကို က်ဴးလြန္ၾကတဲ့လူကုန္ကူးတဲ့ဂိုဏ္းအဖြဲ႔ေတြဟာ တစ္နာရီ ေတာင္မွ အခ်ဳပ္ခန္းထဲကို မ၀င္ရဘူး။ လူကုန္ကူးခံရတဲ့ျမန္မာအလုပ္သမားေတြမွာက်ေတာ့ ၀င္ေငြလည္းမရွိပဲ၊ သၾကားနဲ႔ခ်က္ထားတဲ့ ခ်ိဳအီအီထိုင္းအစားအစာေတြကိုစားၿပီး တစ္ဘက္သတ္ အမႈရင္ဆိုင္ေနခဲ့ရၿပီး အခ်ိန္ကုန္လူပမ္းကာ ေနရပ္ရင္းကိုျပန္ပို႔ခံခဲ့ၾကရတယ္။ အမႈကိစၥအတြက္ ကုန္သြား ခဲ့တဲ့အခ်ိန္အတြက္ နစ္နာေၾကး တစ္ျပားမွ ရေလ့မရွိၾကဘူး။
ထိုင္းႏိုင္ငံအလုပ္သမားဥပေဒမွာ တရားမ၀င္အလုပ္သမားတစ္ေယာက္ကို ဖမ္းမိလို႔ရွိ ရင္ ေထာင္ဒဏ္ ၄၅ ရက္ခ်မွတ္ၿပီး နယ္စပ္ ကိုျပန္ လည္ပို႔ေဆာင္တယ္။ အဲဒီတရားမ၀င္အလုပ္သမားကို ခိုင္ေစတဲ့ လုပ္ငန္းရွင္ကို ေထာင္ဒဏ္နဲ႔ေငြဒဏ္ ခ်မွတ္ႏိုင္ တယ္လို႔ျပဌာန္းထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႔ မွာေတာ့ တရားမ၀င္ အလုပ္သမားေတြကိုသာ ဥပေဒအတိုင္းျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္ၿပီးေတာ့ တရားမ၀င္ ခိုင္ေ စတဲ့ ဘယ္သို႔ ေသာ ထိုင္းလုပ္ငန္းရွင္ကုိမွ ျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္ျခင္းမ်ိဳးမၾကားဖူးပါ။ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ ကိုယ့္စရိတ္နဲ႔ ကိုယ္လာၿပီး ကၽြန္ျပဳခံေနၾကတာ။ ဘာ့ေၾကာင့္ထိုင္းလုပ္ငန္းရွင္ကိုအေရးယူမတုံုး။ ရွင္းေနတာ ပဲ။ မဲေဆာက္ျမ၀တီနယ္စပ္ကို ရာခ်ီတဲ့ဖမ္းဆီခံျမန္မာအလုပ္သမားေတြကို ေန႔တိုင္း ထိုင္းကျပန္ပို႔ေန တယ္။ ျပန္ပို႔ခံရသူတိုင္း ျမ၀တီကိုေျခခ်ခြင့္ တစ္ေယာက္ကို ဘတ္ေငြ ၁၅၀၀ ေပးရတယ္။ ေကာ့ေသာင္း၊ ဘုရားသံုးဆူ၊ ျမ၀တီနဲ႔၊ မယ္ဆိုင္ နယ္စပ္မွာတာ၀န္က်တဲ့ ၀န္ထမ္းေတြဟာ လူကုန္ကူးသူေတြကို မဖမ္းခ်င္လို႔သာလြတ္ေနတာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ လူကုန္ကူးမႈတိုက္ဖ်က္ေရးကို မလုပ္ပဲေနျခင္းက သာ အသက္ရွည္ရာအနာမဲ့ေၾကာင္းျဖစ္ခ်ိမ့္မည္ဟု။ ။
ေက်ာ္ေသာင္း
